“Elke keer sterven mensen in Gaza, voor niets”: onze collega’s in Gaza vertellen hoe zij de recente bombardementen hebben beleefd

Tussen 5 en 8 augustus hebben Israëlische luchtaanvallen plaatsgevonden op meerdere plaatsen in Gaza. Op de dag van het staakt-het-vuren waren 46 dodelijke slachtoffers gemeld. 16 van die slachtoffers waren kinderen. Nog eens 360 mensen raakten gewond.  “Elke keer sterven mensen in Gaza…voor niets”, getuigt één van onze collega’s in Gaza. Dit is hoe Shadi, Rami, Nesma en Khalid de recente bombardementen hebben beleefd…

"Ik heb drie kinderen. Op de tweede dag van de bombardementen was ik thuis. Het gebouw naast ons huis was doelwit van de raketten. Mijn huis werd gedeeltelijk verwoest. Mijn baby van negen maanden lag in zijn wiegje te slapen, de babykamer lag vol met scherven en glas. Godzijdank is hij niet geraakt. Ik droeg mijn kinderen naar buiten en we begonnen andere gezinnen in het gebouw te evacueren. Het was een verschrikkelijk moment.

Toen de aanvallen stopten, zijn we naar huis teruggekeerd.  Ik heb het puin opgeruimd en plastic zeilen voor de ramen gespannen. Mijn twee andere kinderen – ik heb nog een zoontje en een dochtertje – zijn getraumatiseerd. Ze kunnen niet slapen en huilen de hele tijd.

Afdeling fysiotherapie voorbereiden op nieuwe instroom van gewonden

"Op het werk behandel ik samen met mijn team ongeveer 300 patiënten die gewond raakten tijdens de vorige bombardementen, in mei 2021. We helpen ze revalideren en geven ze fysiotherapie. We zijn nu de afdeling aan het voorbereiden om ook de gewonden van deze bombardementen op te vangen. We zien nu al dat veel patiënten amputaties zullen moeten ondergaan. In de komende weken worden zij geopereerd en beginnen we aan de reconstructie van hun ledematen.”

"Deze bombardementen waren zwaar. We hebben verschillende oorlogen meegemaakt in de Gazastrook, maar elke oorlog lijkt erger dan de vorige. Deze keer sloeg een raket in mijn huis in. Ik kan de angst niet uitleggen die ik voelde toen de brokstukken van mijn huis naar beneden vielen. Godzijdank werd niemand geraakt: mijn vader, mijn broer, mijn neefje. Elke keer sterven er mensen in Gaza, voor niets.  Veel van onze familieleden buiten Gaza bellen ons om te zeggen dat we elders in Gaza moeten gaan schuilen tijdens een aanval. Maar we antwoorden telkens dat er gewoon geen veilige plek is, nergens ben je veilig. We verkiezen om samen te blijven, in ons huis, bij elke aanval. Zo zijn we tenminste samen als we zouden sterven. Dit is wat we bij elke aanval doen, en elke volgende aanval die zal komen…”

"Ik was dit weekend aan het werk in het ziekenhuis tijdens de bombardementen. We zagen veel patiënten met meervoudige, complexe verwondingen. De meesten met verwondingen door explosies, of verwondingen door het instorten van hun huizen. Ik heb één kind verzorgd, met een hoofdwond, een gebroken hand en een gebroken been.”

“Deze aanvallen brachten mij terug naar de bombardementen van vorig jaar of die van 2014. In 2014 werd mijn huis dat ik op dat moment huurde gebombardeerd. Het was de dag voor de eerste verjaardag van mijn zoontje. De cadeautjes stonden nog ongeopend in de living… Het hele huis werd volledig verwoest en ik verloor alles wat ik had. Maar ik kwam er geleidelijk aan weer bovenop. In 2019 kocht ik een huis, op maandelijkse afbetaling. Twee jaar later, in mei 2021, werd mijn huis opnieuw gebombardeerd. Opnieuw verloor ik alles wat ik had.  Maar de grootste impact zie ik bij mijn kinderen, vooral onze jongste. Telkens als hij ergens lawaai hoort, begint hij te huilen. Dat verscheurt me vanbinnen omdat ik niets voor hem kan doen.”