Onzekere toekomst voor patiënten met oude verwondingen in Irak
Ahmed beweegt zijn voet behoedzaam, langzaam op en neer, vanuit zijn ziekenhuis bed in het oosten van Mosoel. Zijn gezicht is mager en hij heeft moeite om te spreken met het medisch personeel dat komt kijken hoe zijn genezing vordert. Een arts knikt bemoedigend bij de langzame maar zekere vooruitgang van zijn patiënt.
Ahmed beweegt zijn voet behoedzaam, langzaam op en neer, vanuit zijn ziekenhuis bed in het oosten van Mosoel. Zijn gezicht is mager en hij heeft moeite om te spreken met het medisch personeel dat komt kijken hoe zijn genezing vordert. Een arts knikt bemoedigend bij de langzame maar zekere vooruitgang van zijn patiënt.
Drie weken geleden waren zelfs deze kleine bewegingen onmogelijk. Ahmed heeft sinds zijn aakomst in het Al-Taheel ziekenhuis van Artsen Zonder Grenzen een hele reeks chirurgische ingrepen ondergaan, voor verwondingen die hij meer dan vier maanden geleden opliep bij een ontploffing. Vier buren kwamen om bij de explosie niet, maar enkele overlevenden droegen Ahmed naar een nabijgelegen ziekenhuis.
Daar onderging Ahmed spoedchirurgie om zijn toestand te stabiliseren. Maar niet veel later werd dat ziekenhuis gebombardeerd. Ondanks zijn precaire medische toestand, kon Ahmed het ziekenhuis ontvluchten. Hij verbleef bij een kennis thuis, maar kon wekenlang geen medisch hulp zoeken omwille van de hevige gevechten in de stad.
Op die plaatsen lijden vele mannen, vrouwen en kinderen aan maanden oude, soms gedeeltelijk genezen verwondingen. Mensen lopen er rond met granaatscherven in hun lichaam, oude brand- of schotwonden. Patiënten die externe fixatoren kregen om botbreuken te herstellen, hebben nu metalen pinnen uit hun ledematen steken, en dat is een risico voor infecties.
Hun genezingsproces is lang en onzeker. De meeste ziekenhuizen in Mosoel zijn beschadigd of vernield, dus het is moeilijk om de nodige zorg na een chirurgische ingreep te krijgen. Artsen Zonder Grenzen opent twee projecten die zich daarop toeleggen, maar die zullen maar een klein deel van alle patiënten kunnen helpen.
Abood is een jongetje dat herstelzorg krijgt in een project van Artsen Zonder Grenzen in Hamdaniya, 35 km buiten Mosoel. Hij werd in de rug geraakt door een kogel toen hij uit Mosoel vluchtte. De artsen waarschuwen hem dat hij misschien nooit meer zou kunnen lopen. “Ik was totaal verlamd,” zegt hij. “Ik had geen enkele hoop meer.” Maar met de nodige zorg, is er nu toch elke dag een beetje voouitgang bij Abood, net als bij Ahmed. Voor de talloze anderen die niet de nodige zorg kunnen krijgen, is de toekomst minder zeker.
