De vergeten crisis in Noord-Kivu
Vergeten, de crisis in Noord-Kivu? Haalt ze de jongste maanden niet geregeld de pers? Zien we niet allemaal de berichten over de ebola-epidemie in de regio?
Dat klopt, maar laten we niet vergeten dat Noord-Kivu twee keer zo groot is als België. Terwijl ebola het ‘grote noorden’ van de provincie teistert en de meeste aandacht opeist, is de aandacht voor het ‘kleine noorden’ vervaagd. In de regio’s rond Masisi, Rutshuru en Walikale roept de virale hemorragische koorts niet om camera's en humanitaire hulp. In het kleine noorden heerst een chronische crisis die al tientallen jaren aan de gang is: gewapend geweld en bendes teisteren de bevolking. En de jongste maanden werd dat geweld steeds heviger. Het aantal mensen die op de vlucht zijn geslagen is fors gestegen. Bovendien zijn er verontrustende tekenen van ondervoeding, seksueel geweld en schotwonden onder de ontheemden.
Organisaties als Artsen Zonder Grenzen doen wat ze kunnen, maar dat is nooit genoeg gezien de omvang van de behoeften van de bevolking. Mannen en vrouwen, jong en oud, worstelen dag in dag uit om een enigszins normaal leven te leiden te midden het dagelijks geweld. Bovendien heeft het escalerende geweld maakt het de humanitaire organisaties nog moeilijker de broodnodige hulp te bieden. Vele ngo’s trokken uit veiligheidsoverwegingen weg uit de streek. Daardoor reageren onze teams – die wel in de regio actief blijven – steeds meer medische, maar ook niet-medische noden, vooral in de ontheemdenkampen. We werken op onze maximumcapaciteit. Maar andere humanitaire organisaties moeten dringend terugkeren: laten we het ‘kleine noorden’ niet vergeten.
Een staat van permantente onveiligheid
Het kleine noorden verkeert in een staat van permanente onveiligheid, die we bij ons amper kunnen voorstellen. De regio kent sinds het einde van de jaren negentig geen echte rust. De militaire conflicten veroorzaken een chaos waarvan vaak gewelddadige criminelen gebruikmaken. We zien de afgelopen maanden een toename van het aantal schotwonden en slachtoffers van seksueel geweld.
Bijna 700.000 mensen op de vlucht
Naar schatting 687.500 Congolezen zijn ontheemd door het geweld in het kleine noorden. De meesten vonden een toevlucht in gastgezinnen die hun schaarse middelen met hen delen. De overige 92.000 leven in kampen waar de levensomstandigheden al penibel waren. Door het toenemende geweld stijgt het aantal ontheemden zienderogen.
In de overvolle kampen vormt het gebrek aan sanitaire voorzieningen een gezondheidsrisico voor de ontheemden. Door slecht sanitair en gebrek aan veilig drinkwater is onder andere cholera een constant gevaar.
Aangezien ze hun huis en landbouwgrond achterlieten, verloren vele ontheemden ook hun belangrijkste inkomstenbron. Ze moeten nu andere manieren vinden om geld te verdienen. De voortdurende onveiligheid belemmert anderen in het kleine noorden hun velden te bewerken, of ze nu ontheemd zijn of niet. Ze kunnen zelfs niet naar het gezondheidscentrum reizen wanneer zij of hun kinderen ziek zijn. Deze omstandigheden leiden tot een toename van het aantal ernstige gevallen van ondervoeding die Artsen Zonder Grenzen in het ziekenhuis van Masisi behandelt.
Onze teams in de regio
Artsen Zonder Grenzen is een van de weinige organisaties die hulp verleent in het kleine noorden. Om tegemoet te komen aan de groeiende medische en niet-medische behoeften, roept Artsen Zonder Grenzen de humanitaire organisaties op dringend weer te investeren in deze verwaarloosde regio.
Van januari tot september 2019 behandelden onze teams in de gebieden van Masisi, Walikale en Rutshuru meer dan 11.220 ondervoede kinderen, 2.310 slachtoffers van seksueel geweld en 1.980 personen met schotwonden. Dit jaar verdubbelde het aantal gevallen van seksueel geweld in de gezondheidszone Masisi. We zien ook een toename van het aantal gevallen van ondervoeding.
In de kampen Bushani, Bukombo, Katale en Kalinga bieden we via mobiele klinieken basiszorg. We zorgen er ook voor veilig drinkwater en sanitaire voorzieningen.
We ondersteunen de ziekenhuizen van Masisi, Rutshuru en Walikale. We behandelen er onder andere patiënten met schotwonden, ondervoedig, malaria, diarree en geven er geestelijke gezondheidszorg.
