Stemmen uit Zuid-Kivu: Marie-Thérèse
Nu het conflict in het oosten van de Democratische Republiek Congo verhevigt, zijn er nieuwe ontheemde mensen aangekomen in gezondheidszone Minova in de provincie Zuid-Kivu. In deze verhaalreeks "Stemmen uit Zuid-Kivu", brengen wij het verhaalportret van mensen die we ontmoetten in het Bugeri kamp en die getuigen over de impact van het conflict op hun leven.
Marie-Thérèse, 80 jaar.
"We willen allemaal dat de vrede terugkeert en dat iedereen naar huis kan gaan"
"Mijn naam is Marie-Thérèse, ik ben 80 jaar oud. Ik heb zo vaak moeten vluchten dat ik mijn geheugen ben kwijtgeraakt van alle verschillende reizen die ik heb gemaakt. Mijn huis is afgebrand. Mijn dorp verwoest.
Sindsdien ben ik op zoek naar een plek om in vrede te leven met mijn negen kinderen en kleinkinderen. Tijdens de exodus, toen we nog in Noord-Kivu waren, ontplofte er een bom in Sake. Vier van mijn kinderen stierven die dag. De rest van de familie vluchtte terug naar hier.
Afgelopen december kwamen we aan in het Bugeri-kamp. Mijn kinderen waren erg verzwakt door de slechte leefomstandigheden in het kamp en werden vaak ziek. Ik besloot ze naar een gastgezin te sturen, waar ze beschermd waren tegen de regen en tenminste droog onderkomen hadden. Ze komen me bezoeken wanneer ze kunnen.
In het kamp eten wij ontheemden dagenlang niet. We hebben alleen water en gaan met honger slapen. We hebben gebrek aan voedsel, maar ook aan medicijnen, keukengerei, dekens en dekzeilen. We willen allemaal dat de vrede terugkeert en dat iedereen naar huis gaat."
