Suikerziekte, oorlogsgewonden en pasgeboren baby’s - Een ziekenhuis in Syrië
Het aantal mensen dat in Syrië dringend medische hulp nodig heeft, blijft toenemen. Artsen Zonder Grenzen runt er zes ziekenhuizen, vier gezondheidscentra en een aantal mobiele hulpposten.
Hoewel de medische programma’s elke dag tientallen levens redden, blijft de hulp van Artsen Zonder Grenzen erg beperkt omwille van de onveilige situatie. In grote delen van het land zijn amper medische diensten beschikbaar. Sommige gebieden moeten het zelfs helemaal zonder gezondheidszorg stellen.
Focus op oorlogsgewonden
“Vóór de oorlog had de Syrische bevolking toegang tot kwaliteitsvolle gezondheidszorg,” vertelt Steve Rubin, een chirurg in een van de Syrische ziekenhuizen van Artsen Zonder Grenzen. “Heel veel Syriërs willen die gezondheidszorg terug, maar in dit gebied houden alle andere medische instellingen zich bezig met oorlogsslachtoffers. De mensen kunnen dus alleen bij ons terecht.”
Het ziekenhuis waar Rubin werkte, is een typisch voorbeeld van het werk dat Artsen Zonder Grenzen in Syrië doet. Voor de oorlog moesten de mensen maar 20 minuten via de snelweg rijden naar een groot ziekenhuis. Dat ziekenhuis bestaat vandaag nog wel, maar de frontlijn ligt in de weg en snijdt de weg voor tienduizenden mensen af. Als alternatief verbouwde Artsen Zonder Grenzen een vervallen kippenboerderij tot een geïmproviseerd ziekenhuis.
Alledaagse medische problemen
Naast slachtoffers van granaatscherven en bomaanslagen, kunnen er ook mensen terecht met al hun ‘gewone’ gezondheidsproblemen: ziektes die in andere omstandigheden weinig problemen opleveren, maar in tijden van oorlog al snel dodelijk kunnen zijn door het plotse gebrek aan gezondheidszorg. Diabetes, een hoge bloeddruk, astma en complicaties tijdens de zwangerschap eisen hun tol.
“Onze operatiezaal is een opblaasbare tent,” zegt Rubin. “We hebben hier eigenlijk niet al het nodige, maar we roeien met de riemen die we hebben. Je zegt almaar tegen jezelf: ik doe mijn uiterste best en red me met de middelen die er zijn, want ik wil zo veel mogelijk levens redden.”
50 operaties per maand
Artsen Zonder Grenzen vormde ook een nabijgelegen school om tot dagkliniek, en elke week trekken mobiele teams naar dorpjes waar duizenden mensen zijn samengekomen, op de vlucht voor het helse gevecht elders in het land. In alle diensten samen voert Artsen Zonder Grenzen maandelijks zo’n 4.000 consultaties en een vijftigtal chirurgische ingrepen uit.
“We vormen een soort bijenkorf,” zegt een van de Syrische verpleegkundigen van de afdeling spoedgevallen. “Niet alleen oorlogsslachtoffers kunnen bij ons terecht, we behandelen ook gewone medische gevallen, zoals griep, spoedgevallen, kinderziektes … we voeren zelfs bloedtransfusies uit. We doen werkelijk alles, net als in elk normaal ziekenhuis.”
Een 36-jarige vrouw die langskomt om haar verband te laten vernieuwen, legt uit hoe moeilijk de mensen het hebben om gewone medische hulp te vinden. “Het probleem is dat we geen normaal leven meer leiden. Voor medische zorg kunnen we nergens terecht. Er zijn geen medicijnen, geen ziekenhuizen. Veel mensen in mijn familie zijn ziek geworden - twee ooms, mijn moeder, en nog anderen. Ze hadden het allemaal erg moeilijk om hulp te vinden. Geneesmiddelen zijn hier een zeldzame luxe geworden.”
Sinds het begin van het conflict tot eind juni 2013 voerden de teams van AZG in Syrië meer dan 55.000 medische consultaties en 2.800 chirurgische ingrepen uit en begeleidden ze 1.000 geboortes. AZG deed ook in de buurlanden meer dan 140.000 consultaties voor Syrische vluchtelingen.