Blijven om de mensen te verzorgen of ook vluchten?
"De medische situatie is echt verschrikkelijk. De medische voorzieningen in het gebied worden nu voortdurend gebombardeerd. Het ziekenhuis dat ik beheer staat nog steeds overeind, maar in de afgelopen weken zijn vijf ziekenhuizen volledig of gedeeltelijk verwoest. Alle patiënten die normaal gesproken in deze ziekenhuizen zouden zijn behandeld, komen nu naar ons. We worden echt overspoeld. Ons personeel staat onder grote druk. We werken non-stop, zelfs tot laat in de nacht, om alle mensen te opereren en te behandelen. Onze voorraden nemen ondertussen drastisch af. We weten niet of en wanneer die kunnen worden aangevuld. We werken ook in de constante angst dat we op elk moment getroffen kunnen worden. Ondertussen proberen de mensen allemaal naar het noorden te vluchten, naar de Turkse grens, zo snel als ze kunnen. Op dit moment duurt het ongeveer 3 uur om 30 kilometer te rijden, alleen maar omdat iedereen op de baan en op de vlucht is. Het medisch personeel staat voor een verschrikkelijke keuze: blijven we om de zieken en gewonden te behandelen, of vluchten we ook? Mijn familie is een paar dagen geleden vertrokken, ik heb besloten om voorlopig achter te blijven. Maar ik heb sindsdien niets meer van ze gehoord en ik maak me ontzettend veel zorgen. Het voelt alsof we een reeks onmogelijke keuzes moeten maken."