Médias sociaux

Open the menu

Medische situatie steeds kritieker in en rond Idlib

Het militaire offensief van de Syrische regering en haar bondgenoten in het zuiden van de stad Idlib duurt voort. In twee maanden tijd zijn bijna 390.000 mensen op de vlucht voor het dagelijkse mortiervuur, bombardementen en grondoffensieven. Maar liefst 150.000 van deze mensen moest in de laatste twee weken van januari op de vlucht. In totaal zitten ongeveer 3 miljoen mensen vast op een steeds kleinere oppervlakte in het noordwesten van Syrië tussen de gesloten Turkse grens en de oprukkende frontlinie.

De situatie voor de ontheemde mensen wordt met de dag kritieker. De kampen zitten overvol, de winter is er vochtig en koud en sommigen vinden zelfs niet eens een tent. Artsen Zonder Grenzen blijft de hulp aan ontheemde gezinnen opvoeren, met de levering van drinkbaar water in de kampen en de distributie van essentiële zaken zoals dekens en verwarming, maar de behoeften zijn enorm en nemen alleen maar toe. Bovendien wordt de toegang tot gezondheidszorg steeds beperkter en blijft het aantal slachtoffers stijgen.

In het kamp van Jebel Harem delen onze teams dekens en verwarming uit. © AZG, januari 2020.
In het kamp van Jebel Harem delen onze teams dekens en verwarming uit. © AZG, januari 2020.

"Een belangrijk aantal ziekenhuizen in het gebied is in enkele maanden tijd geheel of gedeeltelijk verwoest", legt projectcoördinator Cristian Reynders uit voor Artsen Zonder Grenzen in Noord-Syrië. "Dit betekent concreet dat, naarmate de gevechten vorderen, de gewonden steeds minder mogelijkheden hebben om zorg te vinden en dus verder moeten reizen om behandeld te worden. Dat vergroot alleen maar de kans op een verslechtering van hun verwondingen of zelfs dat ze eraan overlijden.”

Om de ziekenhuizen aan de frontlinie te kunnen blijven ondersteunen heeft Artsen Zonder Grenzen een medische noodvoorraad aangelegd.  Dat is zeer nodig, volgens de directeur van een van de ziekenhuizen  die we ondersteunen.

Blijven om de mensen te verzorgen of ook vluchten?

"De medische situatie is echt verschrikkelijk. De medische voorzieningen in het gebied worden nu voortdurend gebombardeerd. Het ziekenhuis dat ik beheer staat nog steeds overeind, maar in de afgelopen weken zijn vijf ziekenhuizen volledig of gedeeltelijk verwoest. Alle patiënten die normaal gesproken in deze ziekenhuizen zouden zijn behandeld, komen nu naar ons. We worden echt overspoeld. Ons personeel staat onder grote druk. We werken non-stop, zelfs tot laat in de nacht, om alle mensen te opereren en te behandelen. Onze voorraden nemen ondertussen drastisch af. We weten niet of en wanneer die kunnen worden aangevuld. We werken ook in de constante angst dat we op elk moment getroffen kunnen worden. Ondertussen proberen de mensen allemaal naar het noorden te vluchten, naar de Turkse grens, zo snel als ze kunnen. Op dit moment duurt het ongeveer 3 uur om 30 kilometer te rijden, alleen maar omdat iedereen op de baan en op de vlucht is. Het medisch personeel staat voor een verschrikkelijke keuze: blijven we om de zieken en gewonden te behandelen, of vluchten we ook? Mijn familie is een paar dagen geleden vertrokken, ik heb besloten om voorlopig achter te blijven. Maar ik heb sindsdien niets meer van ze gehoord en ik maak me ontzettend veel zorgen. Het voelt alsof we een reeks onmogelijke keuzes moeten maken."