In Congo krijgt 85 % van mensen met aids geen behandeling

Kinshasa/Brussel, 25 januari 2012 – Artsen Zonder Grenzen slaat alarm over de situatie van personen met hiv/aids in Congo. De organisatie klaagt bovendien het gebrek aan investeringen van de Congolese regering aan, net als het terugtrekken van donoren, en dat terwijl het Wereldfonds voor de bestrijding van aids, tuberculose en malaria op 28 januari 10 jaar bestaat.

De toegang tot gezondheidszorg voor mensen met hiv/aids in Congo is ronduit catastrofaal. In het Centre Hospitalier de Kabinda (CHK) in Kinshasa ziet Artsen Zonder Grenzen door het gebrek aan behandeling steeds meer zieken met ernstige complicaties, bij wie de ziekte zo ver gevorderd is dat ze onaanvaardbaar lijden.

 “Ik heb al op heel wat plaatsen in centraal en zuidelijk Afrika met seropositieve patiënten gewerkt, maar wat ik hier in Congo zie, bestaat al jaren nergens anders meer,” aldus Anja De Weggheleire, medisch coördinatrice voor Artsen Zonder Grenzen in Congo. “De situatie hier doet me eerder denken aan de tijd dat er nog geen enkele aidsremmer beschikbaar was. Onze artsen worden elke dag geconfronteerd met ernstige complicaties die gemakkelijk te vermijden zijn als de patiënten vroeg genoeg aidsremmers krijgen.”

Naar schatting zijn er meer dan 1 miljoen seropositieven in Congo. 350.000 van hen zouden baat hebben bij een behandeling met aidsremmers, maar amper 44.000 mensen worden effectief behandeld. Dat is minder dan vijftien procent, één van de laagste percentages ter wereld. Op het Afrikaanse continent doen alleen Somalië en Soedan het even slecht.

Congo is ook één van de twee landen in Oost- en Centraal-Afrika die het slechtst presteren voor wat betreft de overdracht van hiv van moeder op kind: slechts één procent van de zwangere vrouwen die naar alle waarschijnlijkheid seropositief zijn, wordt ervoor behandeld.  Zonder behandeling komt ongeveer een derde van die kinderen effectief met hiv ter wereld.

Ondanks die rampzalige cijfers krijgt Congo niet de volle aandacht van de donoren. Erger nog, sommige geldschieters trekken zich terug of dragen beduidend minder bij, zoals het Wereldfonds. Dat fonds is in Congo de belangrijkste leverancier voor aidsremmers, maar omdat de staten die het financieren zich niet aan hun belofte houden, moet het Wereldfonds zijn ambities naar beneden bijstellen.

Doordat de donoren zich terugtrekken, komen de levens van duizenden Congolezen in gevaar. Anja De Weggheleire trekt aan de alarmbel: “Als er niets gebeurt, is het zeer waarschijnlijk dat 15.000 mensen die nu op de wachtlijst staan voor aidsremmers, binnen dit en drie jaar dood zijn. En hoe verschrikkelijk dat cijfers ook is, het is nog maar het topje van de ijsberg, want het merendeel van de mensen in Congo die leven met hiv/aids hebben er zelf geen idee van dat ze seropositief zijn. Velen sterven in stilte en vergetelheid.”

Artsen Zonder Grenzen roept de Congolese overheid op om haar beloftes na te komen en te zorgen voor gratis preventiediensten en de behandeling van mensen met hiv/aids. Het is ook van kapitaal belang dat donoren Congo eindelijk als een prioriteit gaan beschouwen en zo snel mogelijk bijkomende middelen vrijmaken, zodat patiënten die op een antiretrovirale behandeling wachten, niet moeten wachten op de dood.

Artsen Zonder Grenzen werkt al meer dan 30 jaar in Congo en leidt er sinds 1996 programma’s tegen hiv/aids. Artsen Zonder Grenzen werd in oktober 2003 de eerste organisatie die de patiënten in Congo gratis met antiretrovirale middelen behandelde. De programma’s rond gezondheidszorg en het aids-project in Kinshasa bereiken meer dan 5.000 patiënten in 6 provincies, meer dan 10 % van de mensen die in de DRC een antiretrovirale behandeling ondergaan. In Kinshasa ontfermt Artsen Zonder Grenzen zich over 20 % van het totale aantal patiënten dat momenteel aidsremmers krijgt in de Congolese hoofdstad.