Sociale media

  • NL
Open the menu

Een bewogen nacht in het Al-Shifa-ziekenhuis



Gaza. Dinsdag. Acht uur ’s ochtends. Het Artsen Zonder Grenzen-team keert terug naar het kantoor na een roerige nacht in het Al-Shifa-ziekenhuis. Een nacht waarin de gewonden bleven binnenstromen.

© Samantha Maurin / AZG
© Samantha Maurin / AZG

Een van de chauffeurs zei de avond ervoor nog quasi-serieus: ‘Het zal wel weer een drukke nacht worden.’ Later slaan raketten, afgevuurd vanuit Israël en vanuit marineschepen voor de kust, in op Gaza en is het chirurgische team van Artsen Zonder Grenzen op weg naar het Al-Shifa-ziekenhuis. De medische staf verwachtte al een grote toestroom van patiënten, omdat er veel gewonden zouden worden overgebracht vanuit het Al-Aqsa-ziekenhuis, dat de dag ervoor gebombardeerd was. Het zou dus nog veel drukker worden.

Begraven onder puin

‘Ik had twee nieuwe patiënten te behandelen in de intensive care van de brandwondenafdeling,’ zegt anesthesist Adriana. ‘Eén van hen was een jonge moeder van 24. De vrouw had twaalf uur begraven gelegen onder het puin van haar huis. Ze had haar dochter verloren en tien andere familieleden die op dat moment daar waren. We deden alles wat we konden om haar te redden. Vanochtend overleed ze.’

Zeven perforaties

Adriana’s tweede patiënt was een tienjarige jongen. ‘De jongen had zijn moeder bij zich, maar had zijn vader verloren. Een raket sloeg in op hun huis, waarna het in elkaar stortte. Hij heeft wel 100 wonden over zijn kleine lichaam door de explosie.’ De jongen werd geopereerd. Kelly, de andere anesthesist in het ziekenhuis, zei dat ze zich vooral zorgen maakte om een kleine snee in zijn buik, die maar niet stopte met bloeden. ‘Ik verzocht een scan te laten doen en we zagen toen dat hij een interne bloeding had. Bomscherven hadden zeven perforaties in zijn dunne darm veroorzaakt.’ De jongen overleefde het.

Soms al te laat

Chirurg Cosimo vertelt dat hij bij een twintigjarige vrouw een kogel uit een ader bij haar hart heeft gehaald. ‘De andere twee patiënten die ik opereerde hadden borstwonden door explosies.’ Kelly staat een andere patiënt nog helder voor de geest. ‘Dat was een jongeman die vanuit het Al-Aqsa-ziekenhuis was overgebracht. Hij moest meteen door naar de operatiekamer, waar we beide benen moesten amputeren. Dat is verschrikkelijk. Maar soms is het al te laat voor patiënten. Zo was er een meisje dat zwaargewond werd binnengebracht. Het enige dat we voor haar konden doen, was haar pijn verzachten.’

‘Het leek wel een aardbeving’

De gewonden kwamen met zijn drieën, vieren of vijven tegelijk binnen. De eerste groep arriveerde bij het ziekenhuis toen de luchtaanvallen nog bezig waren. Later, diep in de nacht, slaan er ook bommen in vlakbij het ziekenhuis. ‘Het hele gebouw leek te schudden,’ zegt een van de hulpverleners. ‘Het leek wel een aardbeving.’

Ervaringen delen

Om acht uur verlaat het team het ziekenhuis om terug te gaan naar het kantoor van Artsen Zonder Grenzen. Daar delen ze, met hun handen gevouwen om een warme kop koffie, hun ervaringen met hun collega’s. De VN zou later melden dat er die nacht tien doden vielen en dat er 130 mensen gewond raakten bij de bombardementen. Het team dat de hele nacht doorwerkte in het Al-Shifa-ziekenhuis dacht dat die schatting aan de lage kant was.