Mariupol, Oekraïne: "Wij roepen op: respecteer het menselijk leven”
In de belegerde stad Mariupol zijn duizenden mensen nog steeds van de buitenwereld afgesneden. Onder hen zijn ook medewerkers van Artsen Zonder Grenzen en hun gezinnen. Laurent Ligozat, noodhulpcoördinator in Oekraïne, deelt zijn zorgen over de veiligheid van de burgers in de stad. Dit interview dateert van zaterdag 5 maart.
Hoe is de situatie in Marioepol? Heb je contact met de medewerkers in de stad?
"De humanitaire situatie in Mariupol is catastrofaal. We weten van onze medewerkers dat ze wanhopig proberen om zich veilig te houden terwijl de zware aanvallen doorgaan en de voedselvoorraden gevaarlijk laag worden. Er is geen water, geen elektriciteit en geen verwarming. Internet- en telefoondiensten zijn afgesneden. Ziekenhuizen, supermarkten, flatgebouwen en huizen hebben zware schade opgelopen. En het is niet mogelijk om hulpgoederen de stad in te brengen. We spraken vrijdag (4 maart) en vandaag (5 maart) met een van onze medewerkers via satelliettelefoon en hij vertelde hoe mensen letterlijk gedwongen worden om van sneeuw te leven. We vrezen dus voor de veiligheid van onze medewerkers en van duizenden anderen die zich in zo'n schrijnende situatie bevinden."
Wat proberen jullie te doen om ervoor te zorgen dat jullie personeel de stad kan verlaten?
"In zulke wanhopige omstandigheden zou je denken dat de enige optie die mensen hebben, is om te vluchten. Maar dat is niet zo eenvoudig als het klinkt. Voor veel van onze medewerkers is Mariupol hun thuis, waar ze familie en vrienden hebben. Ze weten dat als ze de stad nu verlaten, ze misschien nooit meer terugkomen en hun huizen nooit meer zullen zien. Dit is niet de eerste keer dat zij oorlog meemaken. Ze hebben het al eerder meegemaakt, toen Donetsk acht jaar geleden werd opgesplitst en ze werden afgesneden van veel steden aan de andere kant van de contactlijn. Ze weten dus dat het voor hen een levensveranderende keuze is.
Voor degenen die willen vertrekken, proberen we alles wat we kunnen om te helpen. We hebben ook contact met andere organisaties om te zien hoe we kunnen samenwerken om ons personeel uit Mariupol weg te krijgen. Sommige van onze medewerkers hebben auto's, maar voor degenen die dat niet hebben, stellen we onze auto's beschikbaar. Maar het gaat verder dan logistiek. We doen dus een beroep op alle machthebbers in Mariupol om ervoor te zorgen dat degenen die willen vertrekken, dat veilig kunnen doen."
Waarom roept Artsen Zonder Grenzen op tot een veilige doorgang?
"Het is een beginsel van menselijkheid om mensen te laten vluchten als er oorlog woedt. Burgers die in een conflict verwikkeld zijn, moeten worden beschermd. Voor ons zijn de veiligheid en de waardigheid van alle mensen het belangrijkst. Omdat wij in zoveel oorlogsgebieden aan de frontlinie hebben gewerkt, hebben wij immens lijden gezien. We hebben de gevolgen gezien van mensen die tussen de gevechtslinies vastzitten, en daarom willen we een oproep doen: spaar burgerlevens, spaar alles wat mensen nodig hebben om een waardig leven te kunnen leiden. Dit betekent voedselvoorraden, water, verwarming, elektriciteit. Laat degenen die willen vertrekken dat doen, en laat degenen die willen blijven, in vrede en waardigheid leven. Dus, wat we in essentie vragen is respect voor menselijk leven."
Als het personeel van Artsen Zonder Grenzen vertrekt, betekent dit dan dat jullie alle activiteiten in Oost-Oekraïne stopzetten?
"Wij verlenen al acht jaar gezondheidszorg in Oost-Oekraïne, en nu de mensen ons meer dan ooit nodig hebben, zullen wij hen niet in de steek laten. Er komt meer personeel naar Oekraïne om onze medische noodhulp te ondersteunen. Op dit moment is onze onmiddellijke prioriteit het leveren van essentiële medische voorraden aan ziekenhuizen waar de voorraden bijna op zijn, zoals chirurgische en traumakits, zodat zij noodgezondheidszorg kunnen blijven verlenen. Veel van de mensen in dit deel van Oekraïne zijn bejaarden met chronische gezondheidsproblemen zoals diabetes. Daarom bekijken we ook hoe we sommige ziekenhuizen in Oost-Oekraïne van insuline kunnen voorzien. Het waarborgen van de continuïteit van de zorg voor mensen zal ook een belangrijk aandachtspunt voor ons zijn, aangezien voor ouderen met chronische symptomen onderbrekingen in de behandeling levensbedreigend kunnen zijn."