Bentiu, Zuid-Sudan: "Frustratie en woede"

De laatste dagen waren enorm chaotisch. Ons veilig in het kamp begeven en zelfs in het ziekenhuis is moeilijk; verdwaalde kogels vliegen van alle kanten om de oren. We hebben gezien dat er lege kogelhulzen in ons ziekenhuis liggen. De beschietingen kunnen op elk moment opnieuw beginnen, wat betekent dat we naar de bunkers moeten rennen. We weten niet wat er precies buiten gebeurt of wie welk deel van de stad in handen heeft. De sfeer is erg gespannen en onvoorspelbaar.

Je hoort het gedreun van het zwaar geschut dat buiten wordt afgevuurd maar je kunt de gewonden niet bereiken»

Het is zwaar om goede medische hulp te bieden als je je zorgen maakt over verdwaalde kogels en lange tijd achter elkaar in de bunker moet blijven. Als arts voel ik me hulpeloos, gefrustreerd en ik ben woedend: je hoort het gedreun van het zwaar geschut dat buiten wordt afgevuurd maar je kunt de gewonden niet bereiken.

Voorlopig moeten we noodgedwongen stoppen met onze mobiele klinieken naar gebieden te trekken die niet onder controle zijn van de VN. De zware gevechten maken het gewoon té gevaarlijk om het kamp te verlaten. Onze klinieken in het kamp moesten we de afgelopen 2 dagen dichthouden, maar we hopen dat we later vandaag weer open kunnen.

Voorlichtingsteam

Ons team van gezondheidswerkers zijn 1 dag gestopt met hun werk. Maar de ochtend erop trokken ze weer door het kamp om voorlichting te geven. En dat is heel belangrijk, met name omdat we een geval hebben gehad van hepatitis E, een dodelijke infectieziekte die via besmet water wordt overgebracht. Het is dus van levensbelang dat zij mensen vertellen dat ze hun handen goed moeten wassen om besmetting te voorkomen en dat zij zieke mensen laten weten dat ze naar ons ziekenhuis moeten gaan voor hulp.

We hebben nu 40 patiënten in het ziekenhuis opgenomen, van wie 15 kinderen. Tot nu toe zijn we in staat geweest ons ziekenhuis continu bemand te houden en zolang de situatie qua veiligheid dat toelaat, zullen we dat blijven doen.