Onze Nobelprijs, 20 jaar later
20 jaar geleden mocht Artsen Zonder Grenzen de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen. Het Noorse comité prees daarbij niet enkel onze onafhankelijke, humanitaire acties, maar vestigde ook de aandacht op onze bijzondere rol als getuige van menselijk leed overal ter wereld.
De toespraak die toen door Artsen Zonder Grenzen werd gehouden, weerklinkt vandaag nog steeds. 20 jaar later is de wereld flink veranderd, maar onze principes bleven dezelfde: elke mens heeft recht op medische zorg.
20 jaar later: Humanitaire actie blijft noodzakelijk
"Het verlenen van zorg aan mensen in nood is meer dan een daad van vrijgevigheid of liefdadigheid. Het is een vooral logisch, een medische en heel persoonlijke actie, die tot doel heeft om een sfeer van normaliteit op te bouwen in een universum waar alles heel abnormaal lijkt.”
De mooiste beloning voor de prijs voor ons zou zijn geweest als Artsen Zonder Grenzen 20 jaar later niet meer bestond. Want dat zou willen zeggen dat we niet meer nodig zouden zijn. Jammer genoeg is dat niet het geval.
© Anthony Kwan, juli 2019.
We spreken ons uit wanneer dat nodig is
"Uit onze acties en ons woord spreekt verontwaardiging. Stilte wordt vaak gezien als een noodzakelijke voorwaarde voor humanitaire actie. Artsen Zonder Grenzen is net opgericht om deze stilte te breken. Want als we er niet zeker van zijn dat ons woord levens kan redden, dan weten we tenminste wel dat de stilte doodt.”
Ingrijpen waar de politiek heeft gefaald
"De humanitaire daad is de meest apolitieke van alle daden. Het vindt plaats wanneer de politieke actie is mislukt. Wij willen niet de plaats nemen van de politieke macht, maar vooral het lijden van de mensen verzachten. We zijn ons ervan bewust dat we geen echte oplossingen kunnen bieden en onze hulp maar tijdelijk is.”
Bedreigingen voor onafhankelijke humanitaire actie blijven bestaan
"De Tsjetsjeense bevolking en de inwoners van Grozny zijn op dit moment al meer dan drie maanden het slachtoffer van willekeurige bombardementen door de Russische troepen. Voor hen is er nu bijna geen humanitaire hulp meer. De ouderen, de zwaksten, de zieken zitten gevangenen in de bombardementen en niet in staat de Tsjetsjeense hoofdstad te ontvluchten.”
Humanitaire hulp kan alleen bestaan in onafhankelijkheid van politieke, militaire en religieuze machten. Artsen Zonder Grenzen blijft zich inzetten om haar stem te laten horen ter bescherming van deze vereiste van humanitair werk.
Twintig jaar later blijft de burgerbevolking het doelwit van willekeurige aanvallen. Onze constante herinnering dat zelfs oorlog regels heeft, blijft te vaak onbeantwoord.
Enorme vooruitgang in de toegang tot geneesmiddelen
Met het geld dat Artsen Zonder Grenzen ontving voor de Nobelprijs, richtten we onze Access Campaign op, een team dat elke dag strijd voor betere toegang tot essentiële geneesmiddelen voor onze patiënten. Hoewel onze strijd nog lang niet gestreden is, hebben belangrijke overwinningen sinds 1999 al miljoenen levens gered.
"Vandaag sterven patiënten aan aids, tuberculose of hepatitis C omdat ze geen toegang hebben tot de essentiële geneesmiddelen die hen zouden kunnen redden. Ofwel omdat ze te duur zijn, ofwel omdat ze als patiënten niet ‘rendabel’ genoeg zijn, of omdat er simpelweg geen nieuwe behandelingen worden ontwikkeld."
"Humanitaire actie is in essentie eenvoudigweg dit: één mens zoekt een andere mens in nood, en probeert zijn lijden te verlichten. Eén verband per keer, één behandeling per keer, één vaccin per keer.”