Sociale media

  • NL
Open the menu

Migranten en vluchtelingen op de Griekse Dodekanesos in de steek gelaten


Een groeiend aantal migranten kwam de voorbije weken in Griekenland aan, vooral op de eilandengroep Dodekanesos. Ze zijn op de vlucht voor oorlog, geweld en armoede. Sinds begin dit jaar zijn er vanuit Turkije al meer dan 46.000 bootvluchtelingen op de Griekse eilanden aangekomen. Meer dan 14.000 van hen landden op de Dodekanesos. Sinds maart 2015 zet Artsen Zonder Grenzen zich op het eiland Kos in voor de verzorging van die nieuwkomers.

© Alessandro Penso
© Alessandro Penso

De Europese Unie lijkt deze mensen als vijanden te beschouwen. Ze willen muren bouwen, het leger inzetten, hulp beperken of zelfs weigeren … Alles om hen buiten te houden”, zegt Stathis Kyroussis, landverantwoordelijke van Artsen Zonder Grenzen. “Ik heb al in heel wat vluchtelingenkampen gewerkt, in Jemen, Malawi en Angola. Maar het is de eerste keer in mijn leven, hier op Kos, dat ik mensen zie die zo totaal aan hun lot worden overgelaten.”

De meeste migranten die op het eiland aankomen, slapen in of rond het voormalige hotel Captain Elias – een leegstaand, vervallen gebouw aan de rand van Kos-stad. Honderden mensen slapen waar ze plaats vinden: in portalen, op trappen en op de stoffige vloer van de vroegere hotellobby.

Onaanvaardbare omstandigheden

De overheid koos voor dit hotel omdat het een eind buiten het stadscentrum ligt – en stopt hen daar weg zonder enige informatie, zonder hulp, zonder voorzieningen…

De meeste vluchtelingen komen uit Afghanistan en Syrië, maar er zijn ook mensen uit Irak, Iran en Bangladesh die een uitweg zoeken voor de ellende in eigen land. Na hun overtocht naar het eiland Kos vanuit Turkije in kleine, overvolle rubberbootjes, krijgen ze van de plaatselijke overheid te horen dat ze in het oude gebouw moeten blijven. Het is de enige plek die hen ter beschikking wordt gesteld, terwijl ze wachten op toestemming van de politie om het eiland te verlaten, wat weken kan duren.

De overheid koos voor dit hotel omdat het een eind buiten het stadscentrum ligt – en stopt hen daar weg zonder enige informatie, zonder hulp, zonder voorzieningen, … Wat wij hier elke dag zien, is onaanvaardbaar. Er lijkt een beleid te heersen van “Laat ze maar lijden; anders zullen ze blijven komen”.

Douches en toiletten

Kyroussis: “Bij gebrek aan overheidshulp, beslisten wij zelf iets te doen voor de gezondheid en waardigheid van deze mensen. We hebben het hotel schoongemaakt. Het zwembad, dat een gevaar vormde voor kleine kinderen, hebben we leeg gemaakt. We hebben toiletten en douches geïnstalleerd. We houden medische consultaties en hebben nu ook een psycholoog in ons team. De toestand is dus al iets beter, maar er is veel te weinig plaats en de mensen worden aan hun lot overgelaten.”

Mobiele bootkliniek

Tot nog toe hield het team van Artsen Zonder Grenzen ruim 1500 medische consultaties. Het personeel behandelt patiënten met chronische aandoeningen die medische opvolging vereisen, infecties van de bovenste luchtwegen, huidinfecties, spierpijn en maag- en darmaandoeningen. Om nog meer mensen te kunnen helpen, ging Artsen Zonder Grenzen ook van start met een mobiele bootkliniek, voor migranten die op de naburige eilanden aankomen. We deelden ook al meer dan 14.000 basisgoederen uit, zoals dekens, toiletgerief en energierepen.

Degelijk opvangbeleid

Artsen Zonder Grenzen is op dit moment de enige organisatie die zich inzet voor betere leefomstandigheden in Captain Elias en die medische en psychosociale hulp verstrekt aan de mensen die er verblijven.

Wat hier nodig is, is een degelijk opvangbeleid vanwege de staat, inclusief goed onderdak, aanvaardbare hygiënische omstandigheden, basisgezondheidszorg, en duidelijke informatie over waar ze zijn, wat hun opties zijn en wat de volgende administratieve stappen inhouden. Als je vandaag aan de mensen vraagt wat hen te wachten staat, hebben de meesten geen enkel idee.”

“Dat alles is een plicht, en het is ronduit beschamend dat daaraan wordt verzaakt tegenover mensen die al zoveel hebben meegemaakt”, besluit Kyroussis.

> Georkestreerde humanitaire crisis aan de grenzen van Europa