Een stem uit de bunker: getuigenis van Camille Marquis, AZG Advocacy Manager

"Op zaterdag, toen ik ongeveer om 8.30 uur tijdens het ontbijt de eerste geweerschoten buiten hoorde, was ik net begonnen aan wat ik dacht dat mijn laatste dag in Khartoem was. Mijn bagage stond klaar, mijn koelkast en kasten waren leeg en binnen enkele uren zou ik naar het vliegveld gaan om naar huis te vliegen na een jaar Soedan. 

Snel gingen we allemaal naar de saferoom in de kelder van ons gastenhuis. Daar bracht ik de dag door zittend op de vloer, samen met meer dan 10 collega's, springend bij het geluid van zware schoten, van laagvliegende oorlogsvliegtuigen en daaropvolgende knallen van luchtaanvallen. Het geluid weerklonk in de kamer, muren en kleine ramen trilden. Het geluid van stilte dat vaak volgde op een knal, duurde nooit lang."

"Die eerste nacht sliep ik op de grond, omringd door mijn collega's, terwijl ik op dat moment op het vliegveld moest zijn om naar huis te vliegen. Ik dacht aan de mensen die vastzaten op de luchthaven, waar hevige gevechten hadden plaatsgevonden. Ik had één van hen kunnen zijn. Sommigen waren gewond en konden het vliegveld niet verlaten om behandeld te worden. Ik dacht ook aan al mijn Soedanese collega's en meer in het algemeen aan de mensen in Khartoem die, in tegenstelling tot mij, niet de kans hadden om in een bunker te slapen met een noodvoorraad van voedsel en water. Het is nu de zesde dag van de gevechten in de straten van het dichtbevolkte Khartoem met z’n ongeveer 10 miljoen inwoners. De mensen zitten zonder voedsel, water en brandstof en nemen grote risico's om zich te bevoorraden in winkels die al met tekorten kampen. 

Als ik buiten alle vernielingen hoor, lees over het verlies aan mensenlevens, over de gewonden en zieken die zelfs in de hoofdstad Khartoem niet bij een functionerend ziekenhuis of kliniek kunnen komen, word ik ongelooflijk verdrietig om Soedan en zijn bevolking die vastzit te midden van gevechten tussen strijdkrachten van hun eigen land. Mensen worstelen om voedsel, water, medicijnen, gezondheidszorg te verkrijgen... en dit zijn nog maar de eerste dagen. De gevolgen en nasleep van deze gevechten op de toch al grote humanitaire behoeften zullen absoluut dramatisch zijn."

"Sinds een jaar volg ik de humanitaire behoeften in Soedan en documenteer ik de gevolgen van het gebrek aan respons op die behoeften voor de gezondheid en voeding van de Soedanese bevolking, met name kinderen. We hebben zojuist in een briefingnota alarm geslagen over de schrijnende behoeften van de bevolking in West-Darfur en riepen we humanitaire actoren en donoren op om de respons op te voeren en het toch al instortende gezondheidsstelsel van Soedan te ondersteunen. 

Twee van mijn collega's, een verpleger en een docent verpleegkunde die momenteel in Khartoem schuilen, zouden naar El Geneina in West-Darfur vliegen in het ziekenhuis dat AZG ondersteunt te werken en ernstig ondervoede en zieke kinderen te behandelen. De psycholoog van AZG die in het ziekenhuis van El Geneina werkt, zit ook vast in Khartoem. Door het conflict is het mogelijk dat ze er niet snel kunnen terug keren om hun levensreddende humanitaire werk te doen. Teams in West-Darfur melden een ongewoon laag aantal patiënten op de afdelingen, waarschijnlijk een teken dat mensen bang zijn om hun huis te verlaten en naar het ziekenhuis te komen in zo'n onstabiele veiligheidscontext. Vorig jaar, in El Geneina, begon de ondervoedingspiek begin mei, wat over niet meer dan tien dagen is. 

Als humanitaire hulpverleners en gezondheidswerkers niet veilig kunnen blijven werken, om gezondheidszorg en voedingsondersteuning te bieden, maar ook voedselhulp te bieden en als patiënten niet zonder angst toegang krijgen tot hulp en een ziekenhuis kunnen bereiken, kunnen miljoenen kinderen en andere kwetsbare mensen in Soedan ernstige gevolgen ondervinden voor hun gezondheid. 

Voor een derde van de bevolking in Soedan was er voedselonzekerheid vóór het huidige conflict. We kunnen alleen maar verwachten dat de situatie in heel Soedan zal verslechteren."

AZG blijft medische zorg verlenen in Soedan waar mogelijk; veel medewerkers kunnen zich momenteel echter niet verplaatsen omwille van de hevige gevechten in de hoofdstad Khartoem en in het hele land. De veiligheid van onze medewerkers en patiënten heeft onze hoogste prioriteit, en we ondersteunen medewerkers naargelang hun specifieke omstandigheden. 

Wij roepen alle partijen in het conflict op om de veiligheid van medisch personeel, patiënten en gezondheidsfaciliteiten te garanderen en een veilige doorgang mogelijk te maken voor ambulances, gezondheidswerkers, humanitaire hulpverleners en mensen die gezondheidszorg zoeken. 

In de afgelopen jaren hadden wij projecten in de staten Khartoem, Gedaref, Kassala, Blauwe Nijl, Witte Nijl, Noord-Darfur, Oost-Darfur, West-Darfur, Zuid-Darfur en Centraal-Darfur, en hebben wij indien nodig, noodteams opgezet in andere staten.