Democratische Republiek Congo

Het conflict in Noord- en Zuid-Kivu, dat in 2021 begon, escaleerde in 2024 tussen de M23, de Congolese strijdkrachten (AFC), hun respectieve bondgenoten en andere gewapende groeperingen, wat leidde tot nieuwe golven van ontheemding. [1] Alleen al in februari kwamen 250.000 mensen aan in de toch al overvolle kampen aan de rand van Goma, de hoofdstad van Noord-Kivu. In 2024 bleven de leefomstandigheden in de kampen verslechteren door een gebrek aan nationale en internationale actie, en kwam het front dichter bij de stad, waardoor de mensen kwetsbaarder werden voor gewapend geweld.

Veel burgers raakten verstrikt in het kruisvuur, waarbij talrijke mensen omkwamen of gewond raakten door zware artilleriebeschietingen, terwijl anderen het slachtoffer werden van seksueel geweld. Om deze ernstige humanitaire crisis aan te pakken, hebben we onze noodhulpinspanningen opgevoerd, de algemene, kraam- en pediatrische zorg versterkt, levensreddende vaccinaties toegediend en behandeling geboden aan slachtoffers en overlevenden van seksueel geweld, onder wie veel vrouwen en kinderen.

In 2024 hebben onze teams een ongekend aantal mensen behandeld voor seksueel geweld in Noord-Kivu. We bleven de belangrijkste waterleverancier in de kampen rond Goma en hebben flink geïnvesteerd in sanitaire voorzieningen, zoals een watervoorzieningssysteem op zonne-energie, een waterpompstation en een zuiveringsinstallatie voor fecaal slib. Deze inspanningen waren superbelangrijk, omdat we ook duizenden patiënten met cholera hebben behandeld in de ontheemdingkampen.

Door de escalerende gevechten op meerdere fronten en herhaalde gedwongen verplaatsingen in zowel Noord- als Zuid-Kivu werd de toegang van mensen tot gezondheidszorg, waaronder vaccinaties, nog verder beperkt. Als gevolg daarvan was er een toename van het aantal gevallen van ondervoeding, mazelen en cholera in de ziekenhuizen en gezondheidscentra waar onze teams werken. Medische faciliteiten waar AZG-teams werken, hebben een grote toestroom gezien van oorlogsslachtoffers en burgers die veiligheid zoeken voor de aanhoudende gevechten, vooral in de steden Mweso en Masisi in Noord-Kivu. Om mensen op de vlucht te helpen, hebben onze teams mobiele klinieken opgezet in vluchtelingenkampen, hoewel de grote onveiligheid onze bewegingsvrijheid herhaaldelijk beperkte, vooral in het gebied rond Masisi. Begin 2024 zijn in Zuid-Kivu tienduizenden mensen gevlucht naar Littoral en Hauts-Plateaux in de gezondheidszone Minova. Later in het jaar volgden nog meer grote verplaatsingen, waardoor het aantal ontheemden in het gebied op meer dan 200.000 kwam. We hebben noodhulpacties opgezet, waarbij we medische zorg hebben verleend aan zieken en gewonden en de hygiënische omstandigheden in de ontheemdenkampen hebben verbeterd, nadat het aantal gevallen van cholera en mazelen was toegenomen.

De aanhoudende crisis in de provincie Ituri is grotendeels over het hoofd gezien door de regering van de DRC en heeft slechts beperkte internationale respons gekregen, ondanks de voortdurende en wijdverbreide aanvallen op burgers gedurende heel 2024. Noch ziekenhuizen, noch opvangcentra voor ontheemden werden gespaard. Op 6 maart werd het Drodro General Referral-ziekenhuis aangevallen en geplunderd door gewapende personen, die een patiënte in haar bed vermoordden. Deze en andere schendingen van het internationaal humanitair recht hadden een grote impact op de toegang tot gezondheidszorg in Ituri.

We bleven de Salama-kliniek in Bunia steunen door chirurgische en postoperatieve zorg te bieden, waaronder fysiotherapie, orthopedische diensten en geestelijke gezondheidszorg voor patiënten die leden aan trauma's of verwondingen als gevolg van geweld. We hebben ook 13 gezondheidszones in de provincie geholpen om zich voor te bereiden op rampen met veel slachtoffers door trainingen te geven en het doorverwijzingssysteem te verbeteren.

AZG bleef steun geven aan de twee algemene ziekenhuizen in Angumu en Drodro, en aan de omliggende ontheemdenkampen, met de nadruk op de behandeling van malaria en luchtweginfecties, en op zorg voor moeders en kinderen.
 

Gedurende het jaar hebben we noodhulp gegeven aan mensen die door conflicten of natuurrampen ontheemd waren geraakt in andere delen van het land, zoals Mai-Ndombe en Kisangani.

Hoewel de bestrijding van mazelenepidemieën in 2024 een belangrijke focus bleef voor de mobiele noodhulpteams van AZG, hebben we ook een golf van uitbraken van mpox, voorheen bekend als apenpokken, aangepakt. De toename van het aantal gevallen werd veroorzaakt door een mutatie die de overdracht van het virus van mens op mens bevorderde. Dit werd nog verergerd door de extreem hoge bevolkingsdichtheid in ontheemdenkampen rond Goma, Noord-Kivu en Minova, Zuid-Kivu.

In de provincies Équateur, Zuid-Kivu, Zuid-Ubangi, Noord-Ubangi, Tshopo, Haut-Uélé, Bas-Uélé, Ituri en Noord-Kivu hebben we epidemiologische surveillance, bewustmakings- en onderzoeksactiviteiten uitgevoerd en het ministerie van Volksgezondheid ondersteund bij de zorg voor patiënten. In Tshopo hebben we ook gereageerd met surveillance en het ministerie van Volksgezondheid geholpen bij het opzetten en runnen van twee behandelcentra. In Uvira, een hotspot voor mpox in Zuid-Kivu, hielp AZG met casemanagement, maatregelen om infecties te voorkomen en te bestrijden, en bewustmaking van de gemeenschap.

In januari, toen hevige regenval overstromingen veroorzaakte in de hoofdstad Kinshasa, werkten onze logistieke teams aan de bouw van latrines en douches en de distributie van drinkwater en tenten, terwijl onze medische teams medische en geestelijke gezondheidszorg verleenden.

Naast onze noodhulpactiviteiten zijn we doorgegaan met onze reguliere projecten in de DRC. Deze omvatten het ondersteunen van gezondheidsinstellingen en het opleiden van netwerken van gemeenschapsgezondheidswerkers om veelvoorkomende aandoeningen zoals malaria en ondervoeding op te sporen, met name in moeilijk bereikbare gebieden.
Zorg voor slachtoffers en overlevenden van seksueel geweld is een ander belangrijk onderdeel van veel van onze projecten. Onze teams bieden niet alleen medische behandeling, maar ook psychologische ondersteuning, en betrekken gemeenschappen bij bewustmakingsactiviteiten om ervoor te zorgen dat mensen weten waar ze terecht kunnen voor behandeling.

In Kinshasa bieden we hiv-zorg in het Kabinda-ziekenhuis en vijf gezondheidscentra. Daarnaast werken we aan het verbeteren van de toegang tot gezondheidszorg voor mensen met een handicap, bijvoorbeeld door gezondheidscentra te ondersteunen bij het rolstoeltoegankelijk maken van hun gebouwen en door mobiele klinieken met gebarentaaltolken naar gemeenschappen te sturen.