Zimbabwaanse vluchtelingen in Zuid-Afrika

De Methodistenkerk in Johannesburg in Zuid-Afrika is een verzamelpunt voor Zimbabwaanse vluchtelingen. In de kerk verblijven naar schatting zo’n 2.000 mensen, en rond de kerk nog eens zoveel. Sinds november 2007 biedt Artsen Zonder Grenzen deze mensen medische hulp.

De Zimbabwanen in de kerk leven in moeilijke omstandigheden. Ze slapen op de koude vloertegels en op trappen. Maar de kerk is één van de weinige plaatsen waar ze zich min of meer veilig voelen. In januari 2008 viel de politie de kerk al eens binnen. Dat ging toen met veel geweld gepaard. Alle vluchtelingen werden gearresteerd. 350 van hen werden een week vastgehouden eer ze weer werden vrijgelaten.

Rechtszaak

Zo’n bestorming zou er nu opnieuw kunnen komen als de kerk niet leeg is tegen 11 mei. Het gebouw bevindt zich in een zakendistrict en handelszaken die uitkijken op de kerk, hebben een rechtszaak aangespannen tegen de kerk en de gemeente om de Zimbabwaanse vluchtelingen weg te krijgen. Op 11 mei komt de zaak voor.
De overheid wil dat alle vluchtelingen dan vertrokken zijn, om een veroordeling te vermijden en omdat de levensomstandigheden in de kerk niet humaan zouden zijn. Maar voorlopig is er nog maar voor 200 mensen opvang gevonden, die bovendien maar drie maanden zou duren. Waar de vluchtelingen daarna naartoe zouden moeten, is voorlopig nog een raadsel.

Hulppost

In de kerk heeft Artsen Zonder Grenzen een hulppost ingericht, waar mensen basisgezondheidszorg kunnen krijgen of doorverwezen worden naar andere ziekenhuizen in de stad. “In het begin van het project kwamen er zo’n 700 patiënten per maand langs. nu zijn dat er 2.700 per maand. Ongeveer 55% van hen verblijft niet in de kerk, maar elders in Johannesburg,” zegt Bianca Tolboom, die het project van Artsen Zonder Grenzen in Johannesburg coördineert.
Artsen Zonder Grenzen onderzoekt daarom op dit moment de noden van Zimbabwanen op andere plaatsen in de stad, om te kijken hoe zij hen medisch beter kan bijstaan.

Bekijk de
reportage

(uitgezonden tijdens het VRT-Journaal, 14 april 2009)