Malta: Vluchtelingen opgesloten in onmenselijke omstandigheden

Vluchtelingen die in Malta aankomen worden opgesloten in gesloten opvangcentra. AZG publiceert een rapport over de onaanvaardbare en onmenselijke levensomstandigheden in de centra.

De situatie in de Maltese gesloten centra is schrijnend en vormt een bedreiging voor de fysieke en mentale gezondheid van migranten en asielzoekers. Artsen Zonder Grenzen roept op om zowel de omstandigheden in de centra als het opsluitingsbeleid onmiddellijk te verbeteren.
Ondanks striktere grenscontroles en een nieuw beleid om de aankomsten beter te beheersen, is het aantal landingen in Malta in 2008 gestegen tot 2.704 gemelde aankomsten. Deze trend zet zich verder in 2009. Het Maltese beleid van systematische opsluiting wil mensen ontmoedigen om het land illegaal binnen te komen Maar de meeste mensen vluchten naar Malta om te ontkomen aan burgeroorlog, vervolging, en economische problemen – zaken die sterker afschrikken dan een opsluiting.

Omstandigheden in centra maken ziek

In de gesloten centra zorgen overbevolking, verschrikkelijke hygiëne en onvoldoende beschutting voor een hoog risico op infecties aan de huid en de ademhalingswegen. De toegang tot gezondheidszorg is er gebrekkig. Vluchtelingen met besmettelijke ziekten zitten in dezelfde ruimte als gezonde mensen. Patiënten moeten dagen, soms weken wachten voor de voorgeschreven medicatie krijgen.
Tussen augustus 2008 en februari 2003 voorzag Artsen Zonder Grenzen in gezondheidszorg in drie gesloten centra op Malta: Safi, Lyster Barracks en Ta’kandja. Al snel werd duidelijk dat deze gezondheidszorg erg beperkt werd door de levensomstandigheden in de centra. 17% van de diagnoses die medische teams van Artsen Zonder Grenzen stelden, waren problemen aan de ademhalingswegen als gevolg van blootstelling aan koude en gebrek aan behandeling. De huidaandoeningen weerspiegelden de overbevolking en slechte hygiëne en de centra.

Richtlijnen Europese Commissie niet gehaald

“Als dokter werken in een omgeving als deze is frustrerend. Hoe kunnen we een patiënt met een infectie aan de borst behandelen en hem dan terugsturen naar zijn vochtige matras onder een gebroken raam? Patiënten komen vaak terug met dezelfde klachten, omdat ze veroorzaakt worden hun leefomgeving,” zegt Philippa Farrugia, dokter voor Artsen Zonder Grenzen in Malta.
Verschillende keren heeft Artsen Zonder Grenzen de Maltese autoriteiten gewezen op de afschuwelijke levensomstandigheden en aangedrongen om die te veranderen. Maar ondanks enkele initiatieven om de toestand te verbeteren, halen de centra de richtlijnen van de Europese Commissie absoluut niet. In maart schortte Artsen Zonder Grenzen haar activiteiten in de gesloten centra op en klaagde de levensomstandigheden in die centra publiek aan.

“In oktober werd het kouder. Mijn moeder, mijn tante en ik sliepen op twee matrassen, maar het was te koud in onze kamer omdat de ramen gebroken waren. Ik besloot ergens anders te gaan slapen met twee andere mensen uit Ethiopië. Hun kamer was heel klein en had geen ramen, dus het was er niet zo koud. Maar deze kamer lag in de zone met toiletten, en om er te geraken moest ik over een stuk vloer dat altijd onder water stond. En het stonk er altijd. Eind oktober werd ik erg ziek, ik had een ernstige longinfectie. Ze brachten me naar het ziekenhuis, waar ik meer dan tien dagen bleef. Toen ik genezen was, huilde ik. Ik wou niet terug wou naar de gevangenis.”
Jongen uit Ethiopië die tien weken in een gesloten centrum zat