Het verhaal van Sheleme (2)

Sheleme is een van de duizenden kinderen die is opgenomen in het voedingsprogramma van Artsen Zonder Grenzen in de zuidelijke regio's in Ethiopië. We volgen haar toestand, te beginnen bij haar opname in het AZG-stabilisatiecentrum op zondag 13 juli. Drie dagen later is Kutuba beter. Voor Sheleme is het nog bang afwachten.

“De mensen in ons dorp zeiden dat ik hierheen moest komen, naar de AZG-kliniek, omdat mijn kinderen er voedel en medicijnen zouden krijgen. Ik hoop dat mijn twee meisjes snel beter worden,” zegt Subo, de moeder van Sheleme en Kutuba. Ze lijkt zich geen zorgen te maken. Ze heeft een bijna overweldigende uitstraling van vertrouwen.

Desalniettemin lijden Sheleme en Kutuba aan ernstige ondervoeding. De meisjes zijn nog altijd in levensgevaar. Drie dagen na hun opname, is er nog steeds geen reden tot optimisme. De voedingsexperts geven de meisjes 8 keer per dag F75-melk, van zes uur ’s ochtends tot drie uur ’s nachts.

“Bij Kutuba trekken de vochtophopingen weg in haar voeten, ze maakt vooruitgang,” legt Julie uit, een van de verpleegsters in het centrum. “Sinds gisteren kan ze F100-melk drinken, een therapeutische melk die dikker is dan de melk uit de eerste fase. Het is de volgende stap in het voedingsschema.”

Bij Sheleme verandert er niet veel. Ze staart de hele tijd naar beneden. De oedemen zijn er nog steeds, maar ze drinkt vrij goed de F75-melk. Naast enkele keren braken, reageert ze goed op de behandeling. Het is onmogelijk om je het kleine meisje voor te stellen dat ze moet zijn geweest voor haar gezicht en lichaam misvormd werden door de ondervoeding.

Samen met de 170 andere gehospitaliseerde kinderen in het centrum, staan Sheleme en Kutuba opnieuw voor een nacht onder permanent medisch toezicht én veel dekens. De julinachten zijn immers koud in Kuyera en kinderen die verzwakt zijn door ernstige ondervoeding, mogen absoluut niet onderkoeld raken.