Ernstige voedselcrisis in Damot Gale

Volgens Artsen Zonder Grenzen rijzen steeds meer vragen en twijfels over de doeltreffendheid van het noodvoedselhulpsysteem in Ethiopië. AZG is momenteel actief in Damot Gale, een regio onder bestuur van de bevolkingsgroepen in het zuiden van Ethiopië.

De organisatie biedt er hulp aan ondervoede kinderen via een therapeutisch voedselprogramma en door distributie van supplementaire levensmiddelen. Het aantal opnamen in de klinieken van AZG daalt de laatste dagen. Deze voedselcrisis in het zuiden van het land - ook wel de "groene hongersnood" genoemd vanwege de zeer groene natuurlijke omgeving - onderstreept enerzijds het belang van een adequate aanpak bij een noodsituatie, maar ook van een langetermijnstrategie voor de voedselzekerheid van het land.
Sedert 23 april 2003, startdatum van de noodinterventie van AZG in de regio, heeft de organisatie al 1.216 kinderen opgenomen in drie therapeutische voedselcentra (TVC). Naast deze medische interventie heeft het team van AZG preventief de distributie van 190 ton energierijk voedsel georganiseerd, bestemd voor ongeveer 190.000 kinderen jonger dan 5 jaar. In juni werden op 6 plaatsen supplementaire voedselbedelingsprogramma's opgezet voor 9.000 kinderen die in mindere mate aan ondervoeding leden. "Volgens onze schattingen zal onze noodinterventie tot oktober duren", licht Sophie Lauzier toe, terreinverantwoordelijke van AZG in de regio Damot Gale. "Wij denken dat het vooral belangrijk is de komende maanden van voedseltekort door te komen: juli, augustus en september, dit wil zeggen tot de volgende oogst. Zodra de voedselsituatie van de mensen in deze regio voldoende stabiel is, wordt het programma stopgezet", vervolgt ze.
Voor Frank Eloi, landverantwoordelijke in Addis Abeba, "heeft deze crisis twijfels doen rijzen over de efficiëntie van het waarschuwingssysteem ter plaatse. In de zone Wollayita zijn er schattingen gebeurd door de Ethiopische commissie voor rampenvoorspelling en -preventie (Disaster Prevention and Preparedness Commission) en door afdelingen van de Verenigde Naties, met de bedoeling na te gaan wie voedselhulp moest krijgen. Geen enkele schatting vermeldt deze gebieden als plaatsen waar een ernstige voedselschaarste heerst. Het is belangrijk te benadrukken dat de redenen van deze crisis in dit gebied niet moeten worden gezocht in het doof blijven van de internationale gemeenschap voor de herhaalde vragen om voedselhulp, zoals tal van actoren enkele weken geleden beweerden. Evenmin is deze crisis eenvoudigweg te wijten aan slechte klimatologische omstandigheden. Bij het begin van onze interventie was er voedsel beschikbaar in de voedselreserves van de staat, en de noodlijdende bevolking is makkelijk bereikbaar want de regio bevindt zich op amper 6 uur van Addis Abeba, via een verharde weg", legt Frank Eloi uit.
"Het probleem ligt veeleer in de manier waarop de oogsten worden verdeeld en de mensen die voor voedselhulp in aanmerking komen, worden geëvalueerd en gekozen. De afdelingen van de Verenigde Naties werken weliswaar samen met de Ethiopische overheden, maar dit systeem werkt zonder degelijke controle op het terrein. Toen men zich realiseerde dat er in Damot Gale een voedseltekort was en een ernstige voedselcrisis heerste, werd bovendien niet onmiddellijk gereageerd met een algemene voedselbedeling. Het systeem schoot tekort in zijn reactie en was niet aangepast aan de situatie. Naar mijn mening is hier de geloofwaardigheid van de verschillende hoofdrolspelers die de internationale voedselhulp coördineren in het geding."
"De levensreddende interventies van medische urgentieorganisaties zoals AZG zijn noodzakelijk, maar kunnen geen duurzame oplossing bieden voor de problemen", vervolgt Frank Eloi. "De Ethiopische regering zou zich eerder moeten concentreren op de structuren en op de achterliggende problemen van deze zich herhalende voedselcrisissen. Bovendien zou de werking van het preventiesysteem voor voedselrampen opnieuw moeten bekeken, vooral in gebieden zoals Wollayita, die doorgaans minder aandacht krijgen van de federale regering", stelt hij.
AZG noteerde met belangstelling de recente oprichting in Addis Abeba van een werkgroep van internationale experts en leden van de Ethiopische administratie (de "Coalition for Food Security in Ethiopia") die tot taak heeft zich te buigen over het probleem van de voedselzekerheid van het land. Weldra zullen er dus politieke beslissingen moeten worden getroffen over dit vraagstuk. "Deze nieuwe werkgroep moet meer zijn dan een nieuw onderdeel in het al zeer complexe bureaucratische systeem in Ethiopië. We verwachten van de Ethiopische regering eveneens dat zij de oprechte wil aan de dag legt om de voorgestelde oplossingen uit te voeren", besluit Frank Eloi.