AZG vraagt aandacht voor “Tien vergeten humanitaire crisissen in 2004”

In 2004 konden vooral de situatie in Irak en de “oorlog tegen terrorisme” rekenen op een ruime belangstelling van de internationale gemeenschap en media. In de loop van hetzelfde jaar kregen echter vele andere humanitaire noodsituaties nauwelijks aandacht. AZG stelde een lijst op van tien humanitaire crisissen die in 2004 vergeten werden.

Het gaat om Afghanistan, Ambon (Indonesië), Burundi, Colombia, de Democratische Republiek Congo, Ivoorkust, Liberia, Soedan, Somalië en Ingoesjetië/Tsjetsjenië. “Deze tien humanitaire crisissen – allen conflicten of postconflictsituaties - zijn stuk voor stuk contexten waar AZG-België actief is . In deze landen stellen onze teams elke dag opnieuw vast hoe kwetsbaar de lokale bevolking er is, en het is vanuit dit perspectief dat we menen dat ze in 2004 vergeten werd”, zegt Gorik Ooms, Algemeen Directeur van AZG-België. “Weinig Belgen weten dat zo’n 400.000 ontheemden in Liberia nog steeds niet naar huis terugkeren na 14 jaar burgeroorlog wegens het klimaat van onveiligheid en het gebrek aan infrastructuur, of dat tienduizenden mensen werden teruggestuurd naar oorlogszones in Tsjetsjenië.”
In conflictsituaties wordt de bevolking geregeld bewust het doelwit, terwijl seksueel geweld en het vermoorden van burgers courante oorlogsstrategieën zijn geworden. In postconflictsituaties - waar er vaak een reëel zicht op vrede is - slepen de gevolgen van het conflict vaak jaren aan. De bevolking moet er overleven in zeer precaire omstandigheden en een geweldadige sfeer van straffeloosheid. Zo maken in Somalië de burgeroorlog, de afwezigheid van een gezondheidsinfrastructuur die functioneert en de gevolgen van ziekten die nochtans genezen kunnen worden, elke dag slachtoffers. Toch kan dit land niet rekenen op internationale belangstelling.
Naast Somalië worden ook noodsituaties in Colombia of Zuid-Soedan haast totaal vergeten. Zelfs bij een crisis als Afghanistan, die nochtans meer in het nieuws komt, komt het humanitaire aspect zelden aan bod. Er wordt geregeld bericht over de politieke evolutie en veiligheidssituatie in dit land, maar zelden over het lot van de Afghaanse bevolking, die van veel verstoken blijft.
Op het einde van 2004 wil AZG de aandacht van het Belgische publiek vestigen op deze humanitaire noodsituaties en het lot van deze volkeren in nood. Het chronisch karakter van deze crises mag hen niet in de vergetelheid doen belanden. “AZG heeft een mandaat om te getuigen en ziet het als haar taak om aandacht te vragen voor de risico’s die de burgerbevolking loopt. Zwijgen over deze noodsituaties komt voor ons neer op een vorm van medeplichtigheid aan straffeloosheid en geweld”, zegt Gorik Ooms. “De media zijn een onontbeerlijk kanaal om deze crisissen zichtbaar te helpen maken en zo een reactie van de internationale gemeenschap aan te moedigen.”