Armste Burundezen verstoken van gezondheidszorg

Sinds februari 2002 moeten bijna 5 miljoen Burundezen op een totale bevolking van 6,9 miljoen alle kosten voor basisgezondheidszorg - geneesmiddelen, onderzoeken en medische handelingen - volledig zelf betalen. De regering, die een groot deel van haar budget besteedt aan de oorlog, trekt enkel geld uit om de lonen van het personeel te betalen en de infrastructuur te financieren.

De gevolgen van dit kostenrecuperatiesysteem, dat niet alleen ondersteund wordt door de Wereldbank en het IMF, maar ook door sommige donorlanden, zijn meer dan verontrustend. Zo laten één miljoen Burundezen van de in totaal vijf miljoen die onder dit systeem vallen, zich gewoonweg niet behandelen in de gezondheidscentra van het land door gebrek aan geld. En 80 % van de resterende 4 miljoen moet zijn toevlucht nemen tot extreme middelen - zich in de schulden steken bijvoorbeeld - om toegang te krijgen tot gezondheidszorg.
Door dit soort praktijken dreigt de bevolking nog meer in armoede te verzinken, en dat terwijl uit de onderzoeksresultaten blijkt dat meer dan 99% van de Burundezen onder de absolute armoededrempel leeft van 1 USD per inwoner per dag. Meer dan 85 % van hen moet zien te overleven met minder dan 1 USD per week. “Gezien de extreme armoede waarin de Burundezen leven, komt de vraag aan de bevolking om zelf haar gezondheidszorg te betalen, zelfs basisgezondheidszorg, erop neer dat de bevolking zo goed als geen toegang ertoe heeft”, aldus Luc Nicolas, die voor AZG-België verantwoordelijk is voor de operaties in Burundi.
Uit de onderzoeksresultaten blijkt ook dat de sterftecijfers, die in heel het land boven de alarmdrempel liggen, bijzonder verontrustend zijn voor de bevolkingsgroepen in gebieden waar het kostenrecuperatiesysteem van kracht is.
In de landsdelen die dit systeem hanteren, kost een gewone consultatie in een centrum voor basisgezondheidszorg gemiddeld twaalf keer meer dan wat de bevolking in één werkdag kan verdienen op het veld. “Van iemand met een op zich onschuldige, maar mogelijk ernstige aandoening eisen dat hij zo’n bedrag op tafel legt voor een gewone consultatie, is compleet onaanvaardbaar”, vervolgt Luc Nicolas.
In vijf regio’s van het land hebben sommige ngo’s, waaronder AZG, met de steun van het ministerie van Volksgezondheid parallelle systemen ontwikkeld om de uitgaven voor basisgezondheidszorg te drukken. “De gezondheidsdiensten moeten absoluut meer subsidies krijgen om de huidige uitsluiting tegen te gaan. AZG vraagt dat alle gezondheids- en ontwikkelingsactoren hun verantwoordelijkheid opnemen om deze kwetsbare en verarmde bevolking toegang te waarborgen tot essentiële gezondheidszorg”, besluit Luc Nicolas.