Gaza: Artsen Zonder Grenzen veroordeelt aanval op Al Shifa-ziekenhuis

Artsen Zonder Grenzen veroordeelt de aanval van 28 juli op Al-Shifa, het referentieziekenhuis voor de volledige Gaza-strook. Dit nieuwe bombardement van een medische structuur, waar duizenden mensen sinds het begin van de Israëlische militaire operatie hun toevlucht hebben gezocht, toont nog maar eens aan dat er in Gaza vandaag geen veilig onderkomen bestaat voor de burgers, en hoe moeilijk het er is om hulp te bieden.

Op 28 juli werd de dagkliniek, die zich middenin het ziekenhuis bevindt, gebombardeerd. Op dat ogenblik bevond één van onze internationale medewerkers zich in Al-Shifa, waar het chirurgische team van Artsen Zonder Grenzen samen met het personeel van het ziekenhuis werkt.

Al vier ziekenhuizen geraakt

Hoewel er geen doden en gewonden vielen, is het sinds de start van de militaire operatie op 8 juli al het vierde ziekenhuis dat geraakt werd. “Van ziekenhuizen of hun omgeving een doelwit maken, is een zware inbreuk van het internationaal humanitair recht. We kunnen dit niet aanvaarden”, verklaart Tommaso Fabbri, landverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen in de Palestijnse Gebieden. “Wat ook de omstandigheden mogen zijn, en zeker in een oorlog: de medische structuren en hun personeel moeten beschermd en gerespecteerd worden. Vandaag zijn ziekenhuizen in Gaza niet de veilige havens die ze zouden moeten zijn.”

Een uur nadat Al-Shifa geraakt werd, sloeg een andere raket in op het vluchtelingenkamp van Shati. “Twee derde van de gewonden die ik zag aankomen in Al-Shifa waren kinderen.”, stelt Michèle Beck, medisch verantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen in Gaza.

Waarheen?

“1,8 miljoen inwoners, onder hen 160.000 vluchtelingen, zitten samengepakt op een verstedelijkte strook, die overbevolkt is en afgesloten is door de zee en gesloten grenzen. Waar kunnen zij een onderkomen vinden?”, vraagt Marie-Noëlle Rodrigue zich af, directeur operaties voor Artsen Zonder Grenzen. “Het Israëlische leger vraagt de burgers om te vluchten, om hun huizen en hun buurt te verlaten. Maar waarheen? De bevolking van Gaza kan zich niet vrij verplaatsen en kan niet naar buiten vluchten. Ze zitten simpelweg vast.”

Reizen en werken is erg moeilijk en gevaarlijk voor Artsen Zonder Grenzen en andere medische en humanitaire organisaties in Gaza. Lokale ambulanciers en ziekendragers van de Rode Halve Maan werden gedood of raakten gewond. Op 20 juli ontsnapte een duidelijk geïdentificeerd voertuig van Artsen Zonder Grenzen ook aan een luchtaanval enkele honderden meter verderop. Dezelfde dag viel een raket, zonder te ontploffen, op een tiental meter van onze hulppost bij het Nasser-ziekenhuis. De voorbije drie weken is Artsen Zonder Grenzen slechts twee keer naar dit ziekenhuis in het zuiden van Gaza kunnen gaan, ondanks de grote noden in deze zwaar geraakte zone. Onze chirurgische activiteiten moesten worden stopgezet. Een onaanvaardbare situatie, omdat ze onze teams verhindert de gewonden te verzorgen, onder hen vooral vrouwen en kinderen.

“Ons chirurgisch team staat klaar om in Nasser aan de slag te gaan, maar zonder geloofwaardige veiligheidsgaranties van beide partijen in het conflict, kunnen we het risico niet lopen hen daarheen te sturen”, betreurt Nicolas Palarus, projectverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen in Gaza.

GEEN BASISZORG MEER

« De toegang voor humanitair en medisch personeel is bijzonder moeilijk, net als de bevoorrading. De toegangswegen vanuit Rafah, vanuit Egypte, en van Erez en Karem Shalom in Israël zijn gedeeltelijk open, maar de mensen vermijden ze te gebruiken uit schrik voor de bommen en collaterale schade. De bevolking is gegijzeld. Vrijwel niemand gaat binnen of buiten.”, onderstreept Marie-Noëlle Rodrigue.

Door de intensiteit van de bombardementen geraken de mensen ook moeilijk tot bij de gezondheidscentra. Bovendien heeft de helft van de medische centra in Gaza de deuren moeten sluiten; slechts 4 van de 15 centra in Gaza-stad – die instaan voor de verzorging van zo’n 800.000 mensen – zijn nog functioneel. “Buiten de noodtoestand, is er niets voorzien voor de medische basiszorg, zoals zorg voor moeder en kind, chronisch ziekten, toegang tot drinkbaar water of voedsel”, zegt een ongeruste Nicolas Palarus.