Noden in Irak…maar ook elders - AZG's medische diagnose omtrent Irak

AZG is sinds vijf weken aan het werk in Irak, met enkel een onderbreking naar aanleiding van de opsluiting van twee vrijwilligers door de Iraakse autoriteiten tijdens het hoogtepunt van de oorlog. Het meeste werk werd verricht in ziekenhuizen, rechtstreeks met de patiënten. Daarbij werden de meest kritieke noden van het door de oorlog geteisterde gezondheidssysteem geïnventariseerd. De Internationale Voorzitter van AZG, Dr. Morten Rostrup, was de medische coördinator in Bagdad en hij keerde zopas naar Europa terug bij de aflossing van het team. Tijdens een briefing voor internationale journalisten woensdag in Brussel, beschreef hij de uitdagingen die AZG in Irak ziet. Een samenvatting van zijn bevindingen.

"We hebben nu een reeks evaluaties achter de rug in tien steden en kunnen ons stilaan een beeld vormen van de situatie. We moeten de morbiditeit- en mortaliteitcijfers nader in detail bekijken, maar feit is dat na twee weken onderzoek AZG geen onoverkomelijke medische noden heeft aangetroffen, noch een reden om de situatie in Irak als een grootschalige humanitaire ramp te beschouwen.
Er blijven natuurlijk problemen, vooral in Bagdad, waar nog steeds geen enkel groot ziekenhuis op volle capaciteit kan functioneren. De problemen houden voornamelijk verband met een gebrek aan organisatie en leiderschap. Er is een machtsvacuüm ontstaan dat ook de gezondheidsector treft. Het is de taak van de bezettingsmacht om hieraan te verhelpen. Wij hadden verwacht dat na twee weken Amerikaanse controle in Bagdad er een einde zou gekomen zijn aan de administratieve chaos.
Er heerst een crisis in de gezondheidssector, maar ik durf te betwijfelen of dit volstaat om van een humanitaire ramp te spreken. Het is nog te vroeg voor AZG om een definitieve conclusie te trekken, we zoeken nog naar meer informatie, maar mij ergert het dat de wereldwijde aandacht nu op Irak geconcentreerd is terwijl er elders in de wereld enorme humanitaire crises aanslepen zoals in de Democratische Republiek Congo, Ivoorkust, Liberia, Zuid-Soedan, waar ondervoeding nog toeneemt. We hebben geen hongersnood of epidemieën vastgesteld in Irak, we zagen geen massale vluchtelingenstromen; wat de gebruikelijke tekenen zijn van rampen. Vandaar dat ik de huidige situatie in Irak niet zou bestempelen als een enorme medische en humanitaire crisis.
Dit neemt niet weg dat er reële noden zijn in Irak. Veel patiënten met chronische aandoeningen geraken niet aan hun geneesmiddelen. Een aantal mensen hebben secundaire chirurgie nodig voor hun oorlogsverwondingen. Er was een tekort aan zuurstof en anaesthetica. De lonen van het medisch personeel vormen een probleem. Er moet absoluut een einde komen aan de administratieve chaos. Maar zodra deze problemen zijn opgelost, zullen ze zich uit de slag weten te trekken daar de Iraakse dokters goed opgeleid zijn en omdat het medisch systeem relatief geavanceerd is. "