AZG hervat werk in asielcentrum voor migranten in Malta

Terwijl AZG gezondheidszorg aan migranten en asielzoekers zonder papieren in de asiel- en opvangcentra in Malta biedt, baart het de organisatie zorgen dat de landingen een halt wordt toegeroepen.

In maart zette Artsen Zonder Grenzen haar medische activiteiten in de asielcentra voor migranten en asielzoekers zonder papieren in Malta op non-actief. Nu neemt de ngo haar werk in het centrum van Ta’kandja opnieuw op. De beslissing werd genomen toen de Maltese autoriteiten zich ertoe verbonden om efficiënte medische verzorging mogelijk te maken en degelijke leefomstandigheden voor de bewoners te verzekeren. “In maart schortten we onze activiteiten in de asielcentra op, omdat het voor ons onmogelijk was in dergelijke omstandigheden aangepaste medische verzorging aan te bieden. We konden geen geneesmiddelen leveren voor de behandeling van onze patiënten, noch patiënten met besmettelijke ziekten afzonderen. Wegens de erbarmelijke leefomstandigheden kwamen de migranten herhaaldelijk voor dezelfde klachten op consultatie, want de symptomen bleven aanhouden,” aldus Gabriele Santi, coördinator voor AZG in Malta. Tijdens de eerste week dat Artsen Zonder Grenzen het werk in Ta’kandja hervatte, zag de organisatie ruim 100 patiënten voor een medische consultatie. Een team bezoekt de leefruimtes en voert hier een medische triage uit om de patiënten met de grootste medische behoeften te identificeren. Daarnaast organiseert Artsen Zonder Grenzen activiteiten om een goede gezondheid te bevorderen en er zullen binnenkort ook mentale gezondheidsdiensten worden aangeboden. Heel wat bewoners hebben duidelijk behoefte aan mentale gezondheidszorg. De meesten van hen beleefden zware tijden op weg naar Malta en leven nu in onzekerheid over hun toekomst in het asielcentrum. Sinds het centrum in februari werd gebouwd om de groeiende toestroom van migranten op het eiland te kunnen opvangen, hebben de migranten en asielzoekers zonder papieren in Ta’kandja slechts beperkt toegang tot medische verzorging. “Wij verstrekken gezondheidszorg aan deze groep migranten die maandenlang maar weinig bijstand kreeg. Als er nog meer migranten in Malta aankomen, zal onze aanwezigheid in Ta’kandja er bovendien voor zorgen dat wij de mensen medisch kunnen triëren. We kunnen de personen die na de zware tocht over de Middellandse Zee nood hebben aan dringende medische verzorging identificeren en hen de nodige medische humanitaire bijstand leveren”, aldus Gabriele Santi.

“We verkwanselen ons leven hier. Maar we kunnen niet terug.”

Tijdens de eerste twee maanden van 2009 kwamen meer dan 700 nieuwe migranten en asielzoekers per boot in Malta aan, maar sinds eind april werden de ontschepingen in Malta een halt toegeroepen. Zo zag ook het AZG-team in Lampedusa, een Italiaans eiland op 220 km van Malta waar elke zomer duizenden migranten aankomen, geen enkele nieuwe aankomst meer sinds april. “Dit is voor AZG een bron van ongerustheid. Als de migranten rechtstreeks van op de zee naar Libië worden terug gestuurd, zonder dat ze in Italië of Malta aan wal kunnen gaan, dan wordt hen elke kans op humanitaire bijstand ontzegd en kunnen ze geen asielaanvraag indienen”, zo stelt Antonio Virgilio, AZG-landverantwoordelijke voor Italië en Malta. “Aangezien de grenscontroles strenger en strenger worden, beginnen de migranten meer risico’s te nemen en ondernemen ze steeds gevaarlijkere tochten.” In Malta kwam 60% van de migranten die de medische teams van AZG tussen augustus 2008 en februari 2009 behandelden uit Somalië. Zij steken de woestijn en de Middellandse Zee over in de hoop onderdak en vrede te vinden. A., 24 jaar, uit Mogadishu, werd in september 2008 uit een asielcentrum in Malta vrijgelaten en overgebracht naar een van de vier open centra in Hal Far, waar hij een tent met andere migranten deelt. Samen met zijn vriendin vertrok hij drie keer uit Libië voor ze hun tocht in Malta tot een goed einde konden brengen. “We probeerden het twee keer, maar net toen we uit Libië vertrokken, werd onze bood onderschept en teruggezonden. We vlogen toen de gevangenis in. We hadden bijna geen eten en drinken, maar een pak slaag was er schering en inslag', gaat hij verder. Tussen de mislukte pogingen om de zee over te steken, verbleef A. ruim zes maanden in verschillende Libische gevangenissen. En toch, het leven in Malta is niet zoals verwacht. “In Malta heb ik geen toekomst, geen leven, geen vooruitzicht op ontwikkeling. We zitten hier allemaal vast. We verkwanselen ons leven hier. Maar we kunnen niet terug”, besluit hij.