Agy Agy was eerst zelf op de vlucht en deelt nu hulpgoederen uit aan lotgenoten in Cabo Delgado, Mozambique
Donderdag 11 augustus 2022
Agy Agy is 28 jaar en logistiek coördinator bij Artsen Zonder Grenzen in Cabo Delgado, Mozambique. Hij organiseert de verdeling van duizenden kits met hulpgoederen die onze teams in de provincie uitdelen aan mensen op de vlucht. De veiligheidssituatie in de regio verandert om de dag. Geruchten over nieuwe aanslagen en golven van geweld hebben sinds juni nog eens 80.000 mensen op de vlucht doen slaan, het is de grootste golf van ontheemding in Cabo Delgado sinds het conflict in 2017 losbarstte. Wat Agy Agy doet, is dus elke dag weer een enorme uitdaging. En toch…” Ik geniet echt van mijn werk. Ik ben heel gelukkig als ik de voldoening voel anderen te helpen.” Dit is het verhaal van Agy Agy.
Meer dan 900.000 mensen op de vlucht voor extreem geweld in Cabo Delgado
De noordelijke provincie Cabo Delgado van Mozambique is sinds 2017 het middelpunt van een hevig conflict. Gewapende groeperingen houden al jaren de regio in hun greep met extreem gewelddadige aanvallen en aanslagen op dorpen en steden. Tussen begin juni en juli 2022 heeft een golf van geweld meer dan 80.000 mensen uit hun huizen verdreven, de grootste piek van ontheemding sinds het begin van het jaar. In totaal zijn meer dan 900.000 mensen op de vlucht sinds het begin van het geweld.
Geweerschoten en geschreeuw in het midden van de nacht
“Ik begon voor AZG te werken in mijn geboorteplaats, Mocímboa da Praia. Maar toen mijn stad voor de tweede keer zwaar werd aangevallen, moest ik verhuizen. Dat was in 2020. De nacht van de aanval lag ik te slapen tot ik plotseling hoorde geweerschoten en schreeuwende mannen hoorde. Ik ben meteen mijn huis uit gelopen en heb me 24 uur lang verstopt. De volgende nacht heb ik 43 kilometer gelopen naar de volgende stad. Ik was er veilig. Vandaag gaat alles goed met mijn familie en mij, maar ik weet wat het is om dit mee te maken. Dus door andere ontheemden te helpen, voel ik me heel gelukkig.
Veel mensen komen toe, met letterlijk niks in hun handen
Mijn job? We delen noodpakketten uit aan ontheemde mensen die net als mij hun huis zijn moeten ontvluchten. Mensen op de vlucht komen altijd in zeer slechte staat aan. Velen komen ergens toe, letterlijk met niks in hun handen. We delen dingen uit als plastic zeilen, dekens, potten en pannen, en tandenborstels, bijvoorbeeld. Die dingen kunnen heel nuttig zijn.
Hulpgoederen verdelen: alert zijn en snel reageren
Om snel te kunnen reageren en ervoor te zorgen dat de distributie goed verloopt, moeten we altijd alert zijn. Als we horen van een nieuwe aanslag, gaan we meteen na of we iemand kennen in het gebied. Meestal bellen we gemeenschapsleiders in de dorpen in de buurt. Van hen horen we meestal waarheen de mensen gevlucht zijn.
Zodra we de omvang van de situatie in kaart hebben gebracht, nemen we contact op met de lokale overheid om een officiële lijst te krijgen van mensen die ontheemd zijn en die de kits moeten ontvangen. Vervolgens maken we de kits klaar en laden we ze op de vrachtwagens. In een van onze opslagplaatsen bijvoorbeeld, houden we altijd 2.000 kits klaar voor noodgevallen.
Hulpgoederen uitdelen is soms een beetje bemiddelen
Zodra we aankomen op de plaats waar de mensen zich bevinden, tekenen we een circuit dat de mensen kunnen volgen, gebaseerd op de officiële lijst die we eerder kregen. Dat lijkt misschien wat vreemd, maar het is van cruciaal belang om alles vlot te laten verlopen. Want het kan zijn dat er links of rechts wat problemen ontstaan bij de uitdeling van die pakketten. Mijn rol tijdens de verdeling zelf is ook een beetje zoals conflictbemiddeling, weet je? Die dagen grijpen mij altijd ontzettend hard aan, ik heb twee jaar geleden exact hetzelfde meegemaakt, he. Dat ik nu deze mensen voor een stukje kan helpen, maakt me heel gelukkig.
