Gered op zee: een jonge Soedanees vertelt over de gruwel die hij meemaakte in Libië
Op 10, 11 en 12 juni hebben onze teams aan boord van de Geo Barents, ons zoek-en reddingsschip in de Middellandse Zee maar liefst 7 verschillende reddingen uitgevoerd. In totaal konden we 410 mensen redden van een mogelijke verdrinkingsdood. Daaronder ook 91 minderjarigen. Allemaal zijn ze intussen veilig aan land, in Italië.
het verhaal van Kamil, vermist op zee
Op 12 juni redden we 93 mensen van een bootje op zee. Iedereen die in Libië in de boot stapte, kon gered worden door de Geo Barents... Behalve Kamil. Dit is zijn verhaal, verteld door zijn vriend.
Het verhaal van de jongen soedanees
Aan boord van één van de boten, was een 23-jarige Soedanees. Hij overleefde niet enkel de gevaarlijke oversteek op zee, maar ook zijn periode in Libië. En dat is zo mogelijk nóg gevaarlijker voor het leven van duizenden vluchtelingen, allen op zoek naar een plekje op dat ene gammele bootje over de Middellandse Zee. Waarom blijven deze mensen de zee verkiezen boven Libië? De Soedanees doet zijn verhaal...
Ik was met een groep Soedanezen uit Darfoer tot in Libië geraakt. Eerst zaten we verstopt in een huis, omdat het te riskant was voor zwarten om op straat te lopen. Daarna zat ik een maand opgesloten in een detentiecentrum in Beni Walid. Ik moest betalen om eruit te geraken en Al Khoms te bereiken. Vandaaruit kon ik een plekje op de boot bemachtigen.
Op die boot zaten we met 75 in totaal. Eenmaal op zee zagen we een vliegtuig boven ons. Het nam foto's. Vlak daarna kwam er een boot, van de Libische kustwacht. Zij namen ons terug mee naar Libië.
Ik weet niet waar we waren, misschien Tripoli. We werden opgesloten in een kamer, in het donker.We werden geslagen. Iedereen. We mochten ons hoofd niet opheffen, anders werden we nog meer geslagen. Ik weet niet hoeveel mensen er bij mij waren. Alle Soedanezen werden op dezelfde plaats vastgehouden, van de anderen weet ik niks.
We werden elke dag geslagen, met alles wat ze konden vinden. Op ons hoofd, onze armen, onze benen - overal waar ze je maar konden raken. Sommige mensen naast mij hadden gebroken armen en benen. Anderen werden zelfs de schedel ingeslagen.
Na 19 dagen van slagen in het donker, smeekte ik de bewakers om me vrij te laten. Mijn been was geïnfecteerd door de wonden. Ze zeiden me dat ik moest betalen, anders zou ik daar blijven en sterven. Mijn familie in Soedan slaagde erin om me wat geld op te sturen. Ik werd vrijgelaten, maar wist absoluut niet waarheen. Ik dook onder in een huis, samen met een andere Soedanees. In afwachting dat mijn familie me meer geld zou sturen.
Het was een vrijdag toen we vanuit Zuwara, opnieuw de zee op gingen. We waren met 100, in dat kleine bootje. Twee dagen later werden we gered.
* De jongeman uit Soedan wenst zijn verhaal anoniem te doen. Alle jongemannen op deze foto's zijn door de Geo Barents gered tussen 10 en 12 juni. Of de Soendanees ook op deze foto's staat, is niet geweten.