Bekijk hier onze vorige digitalks

Ewa: "Ik heb zelf nooit met een tolk gewerkt, maar kan me inbeelden dat je niet het directe contact mist omdat je wel voor de patiënt zit. Je zit in dezelfde ruimte, ziet de lichaamstaal, krijgt alleen iets later de woorden. Het is natuurlijk wel jammer dat je niet onmiddellijk kan ingaan op iets maar moet wachten voor het geheel, maar ja. Beter dit dan helemaal niet kunnen helpen."

Ewa: "Het begint meestal met het herkennen van je angst. Waarvoor specifiek ben je bang? Is dat een rationele of irrationele angst? Wat is het ergste dat kan gebeuren? En dan afhankelijk van waarvoor je bang bent, maken we een stappenplan waarbij we alle stapjes bespreken die nodig zijn om je angst te kunnen confronteren. Dat kan een lang proces zijn (zowel in tijd als in intensiteit), maar hoeft dat niet te zijn. De meest gebruikte therapie hiervoor is cognitieve gedragstherapie waarbij we focussen op je gedachten en je gedrag. Een eenvoudig voorbeeld is de angst om naar de winkel te gaan nu met de Corona zodat je niet besmet geraakt. Indien we het hebben over een doodsangst bijvoorbeeld, dan zullen we anders te werk gaan. We gaan het thema verdiepen in gesprek, kijken naar je specifieke gedachten eromtrent, de “beliefs” waarmee je opgegroeid bent, je ervaringen, enz. Bij onzekerheid speelt aanvaarding een zeer grote rol. Indien we iets niet zelf kunnen veranderen of beïnvloeden,dan moeten we leren die onmacht/onzekerheid te aanvaarden. Acceptance en commitment therapie is daarvoor heel geschikt. "

Digitaal of in de bureau, het blijft belangrijk om te blijven voelen dat je deel uitmaakt van een team. Dagelijks s morgens inchecken met elkaar, al is het maar een kwartier of een half uur, blijft heel belangrijk. Ik heb zelf ook wekelijk individueel telefonisch contact gehad met elke collega van mijn team. Dat vraagt veel tijd voor en team van tien maar maakt wel dat alles besproken kan worden en dat ieder zich ondersteund voelt. 

In het hoofdkwartier in Brussel is er ook een digitale koffieklets voor wie wil, waarbij het “verboden” is om over het werk te hebben. Ook het eindejaarsfeest gaat door, digitaal, iedereen krijgt dezelfde aperobox toegestuurd. En wij hebben het geluk dat we psychologen hebben binnen MSF wiens deur altijd openstaat (ook digitaal). Andere bedrijven zou ik zeker aanraden om hun personeel aan te moedigen in het zoeken van psychologische steun indien dat zou kunnen helpen. Of alvast meedenken met je collega’s hoe je bepaalde stressoren kunt aanpakken want we delen vaak dezelfde ervaringen. Maar daarvoor is individueel telefonisch regelmatig inchecken zeker een must. 

Ik zou in het gesprek focussen op de reden waarom er bepaalde maatregelen zijn. Die zijn er niet zozeer voor de “gezonde” jonge mens, maar juist om de zwakkere bevolking te beschermen. En het dan persoonlijk maken: hebt u ouders of grootouders die je niet wilt besmetten? Het zou kunnen dat ze geen klachten gaan ondervinden, maar het moest maar zijn dat ze toch op de intensieve zorgen terecht komen. Die worst case scenario’s even visualiseren. Niet om mensen bang te maken, maar om ze te doen beseffen dat we voor elkaar moeten zorgen. En dan gaat het ook om de oudere dame aan de kassa die een grootmoeder is voor een ander.