Médias sociaux

Open the menu

De vergeten crisis in Noord-Kivu

Vergeten, de crisis in Noord-Kivu? Haalt ze de jongste maanden niet geregeld de pers? Zien we niet allemaal de berichten over de ebola-epidemie in de regio?

Dat klopt, maar laten we niet vergeten dat Noord-Kivu twee keer zo groot is als België. Terwijl ebola het ‘grote noorden’ van de provincie teistert en de meeste aandacht opeist, is de aandacht voor het ‘kleine noorden’ vervaagd. In de regio’s rond Masisi, Rutshuru en Walikale roept de virale hemorragische koorts niet om camera's en humanitaire hulp. In het kleine noorden heerst een chronische crisis die al tientallen jaren aan de gang is: gewapend geweld en bendes teisteren de bevolking. En de jongste maanden werd dat geweld steeds heviger. Het aantal mensen die op de vlucht zijn geslagen is fors gestegen. Bovendien zijn er verontrustende tekenen van ondervoeding, seksueel geweld en schotwonden onder de ontheemden.

Vue aérienne du Nord-Kivu
Het gebied rond Masisi, in het kleine noorden van Noord-Kivu ©  Pablo Garrigos/AZG

Organisaties als Artsen Zonder Grenzen doen wat ze kunnen, maar dat is nooit genoeg gezien de omvang van de behoeften van de bevolking. Mannen en vrouwen, jong en oud, worstelen dag in dag uit om een enigszins normaal leven te leiden te midden het dagelijks geweld. Bovendien heeft het escalerende geweld maakt het de humanitaire organisaties nog moeilijker de broodnodige hulp te bieden. Vele ngo’s trokken uit veiligheidsoverwegingen weg uit de streek. Daardoor reageren onze teams – die wel in de regio actief blijven – steeds meer medische, maar ook niet-medische noden, vooral in de ontheemdenkampen. We werken op onze maximumcapaciteit. Maar andere humanitaire organisaties moeten dringend terugkeren: laten we het ‘kleine noorden’ niet vergeten.

Een staat van permantente onveiligheid

Het kleine noorden verkeert in een staat van permanente onveiligheid, die we bij ons amper kunnen voorstellen. De regio kent sinds het einde van de jaren negentig geen echte rust. De militaire conflicten veroorzaken een chaos waarvan vaak gewelddadige criminelen gebruikmaken. We zien de afgelopen maanden een toename van het aantal schotwonden en slachtoffers van seksueel geweld.

Des villageois portent une vieille femme au centre de santé de Louashi
De schaarse wegen in het kleine noorden verkeren in slechte staat en de gezondheidsvoorzieningen zijn er gebrekkig. Deze jonge mannen vervoeren een zieke vrouw op een geïmproviseerde brancard, een zogenaamde ‘tipoy’. In het gezondheidscentrum van Louashi krijgt ze verzorging van onze teams. De tipoy is vaak de enige manier om gewonden of zieken te vervoeren in de gebieden waar geen ambulances kunnen komen.©  Pablo Garrigos/AZG. 

Bijna 700.000 mensen op de vlucht

Naar schatting 687.500 Congolezen zijn ontheemd door het geweld in het kleine noorden. De meesten vonden een toevlucht in gastgezinnen die hun schaarse middelen met hen delen. De overige 92.000 leven in kampen waar de levensomstandigheden al penibel waren. Door het toenemende geweld stijgt het aantal ontheemden zienderogen.

Une fille de 12 ans profite des dernières lueurs du jour pour faire ses devoirs devant sa « maison » dans le camp de déplacés de Katale.
In het vluchtelingenkamp in Katale maakt een twaalfjarig meisje gebruik van het laatste daglicht om buitenshuis haar schooltaken af te werken ©  Pablo Garrigos/AZG.

In de overvolle kampen vormt het gebrek aan sanitaire voorzieningen een gezondheidsrisico voor de ontheemden. Door slecht sanitair en gebrek aan veilig drinkwater is onder andere cholera een constant gevaar.

Aan het begin van het regenseizoen probeert deze man de afvoer rond zijn huis in het kamp van Bukombo uit te graven. In het kamp zijn niet genoeg toiletten en afvalwater stroomt vrij doorheen het kamp.
Aan het begin van het regenseizoen probeert deze man de afvoer rond zijn huis in het kamp van Bukombo uit te graven. In het kamp zijn niet genoeg toiletten en afvalwater stroomt vrij doorheen het kamp. © Pablo Garrigos/AZG.

Aangezien ze hun huis en landbouwgrond achterlieten, verloren vele ontheemden ook hun belangrijkste inkomstenbron. Ze moeten nu andere manieren vinden om geld te verdienen. De voortdurende onveiligheid belemmert anderen in het kleine noorden hun velden te bewerken, of ze nu ontheemd zijn of niet. Ze kunnen zelfs niet naar het gezondheidscentrum reizen wanneer zij of hun kinderen ziek zijn. Deze omstandigheden leiden tot een toename van het aantal ernstige gevallen van ondervoeding die Artsen Zonder Grenzen in het ziekenhuis van Masisi behandelt.

Portrait d'une famille
Espérance Zawadi woont al twee jaar in deze tent in het kamp van Katale. Ze probeert de eindjes aan elkaar te knopen door op het veld van anderen te werken. Ze verdient ongeveer 1,5 euro per dag en ze ontving al zes maanden geen humanitaire hulp. Haar kinderen zijn ondervoed. "Onze gemeenschap heeft geld nodig. We hebben honger." ©  Pablo Garrigos/AZG. 

Onze teams in de regio

Artsen Zonder Grenzen is een van de weinige organisaties die hulp verleent in het kleine noorden. Om tegemoet te komen aan de groeiende medische en niet-medische behoeften, roept Artsen Zonder Grenzen de humanitaire organisaties op dringend weer te investeren in deze verwaarloosde regio.

Equipe chirurgicale de MSF à Masisi
Ons chirurgische team aan het werk in Masisi  ©  Pablo Garrigos/AZG.

Van januari tot september 2019 behandelden onze teams in de gebieden van Masisi, Walikale en Rutshuru meer dan 11.220 ondervoede kinderen, 2.310 slachtoffers van seksueel geweld en 1.980 personen met schotwonden. Dit jaar verdubbelde het aantal gevallen van seksueel geweld in de gezondheidszone Masisi. We zien ook een toename van het aantal gevallen van ondervoeding.

Avion transportant du matériel pour l’hôpital de Walikale
De leveringen voor het ziekenhuis in Walikale  komen met het vliegtuig. ©  Gwenn Dubourthoumieu, februari 2017.

In de kampen Bushani, Bukombo, Katale en Kalinga bieden we via mobiele klinieken basiszorg. We zorgen er ook voor veilig drinkwater en sanitaire voorzieningen.

We ondersteunen de ziekenhuizen van Masisi, Rutshuru en Walikale. We behandelen er onder andere patiënten met schotwonden, ondervoedig, malaria, diarree en geven er geestelijke gezondheidszorg.